inhoudsopgawe

LEEREENHEID 4
66
a. Die invloed van die ioniese karakter en suur / basissterkte (pKa) van die geneesmiddel
(suur of basis) en die pH van die fisiologiese omgewing op geneesmiddeloplosbaarheid;
b. Die verband tussen graad van ionisasie en absorpsie;
c. Die invloed van die oplosbaarheid (water- en lipiedoplosbaarheid) van die geneesmiddel
op die proses;
d. Die vergelykings van toepassing op die absorpsieproses. [AULT., pp.293-295]
22. Dui aan (en verduidelik) in watter area van die SVK behoort (i) swak suur geneesmiddels en (ii)
swak basiese geneesmiddels die beste geabsorbeer te word (gegrond op teoretiese
beginsels).
23. Verduidelik waarom die swak suur geneesmiddels in praktyk beter uit die dunderm as uit die
maag geabsorbeer word.
24. Verduidelik hoe „n langer verblyfstyd in die maag die absorpsie van swak basiese
geneesmiddels in die SVK kan verbeter.
25. Verduidelik hoe soutvorming die absorpsie van geneesmiddels in die SVK verbeter.
26. Verduidelik waarom die vorming van hidrochloriedsoute van swak basiese geneesmiddels
die absorpsie van die geneesmiddel in die SVK kan verlaag.
27. Verduidelik die volgende oënskynlike teenstrydigheid: “Geneesmiddels moet opgelos wees om
deur passiewe diffusie uit die SVK geabsorbeer te word. Ten einde die oplosbaarheid van ʼn
swak elektroliet te verbeter, moet die graad van ionisasie daarvan verhoog word (bv. deur
soutvorming), maar slegs ongeïoniseerde, opgeloste geneesmiddelmolekules kan deur die
SVK-membraan beweeg (geabsorbeer word) en sodoende in die bloedstroom beland (dus
biologiese beskikbaar wees).”
28. Verduidelik hoe die oplosbaarheid van swak suur en swak alkaliese geneesmiddels verander
soos wat die geneesmiddels deur die SVK beweeg (vanaf die maag na die dunderm tot in die
dikderm). Verduidelik watter fisiologiese veranderinge ondervind die geneesmiddels in die
verskillende areas en watter invloed het hierdie veranderinge op hul oplosbaarheid en
absorpsie.
29. Gebruik die voorbeeld van chloordiasepoksied (ʼn swak wateroplosbare, swak alkaliese
geneesmiddel) en sy soute (hidrochloried-; bensoaat- en asetaatsoute) om die effek van
soutvorming op die oplosbaarheid en absorpsie van dié geneesmiddel in die maag en dunderm
te verduidelik. [AULT., p.341]