inhoudsopgawe

LEEREENHEID 4
64
INLIGTING:
Die ontwerp en ontwikkeling van medisyne vir orale gebruik verg deeglike beplanning ten einde ʼn
terapeuties-effektiewe produk te verseker. Suksesvolle ontwerp van orale doseervorme vereis ʼn
deeglike kennis van basiese fisies-chemiese beginsels (soos ionisasie van ioniese verbindings en
oplosbaarheid), eienskappe van vaste stowwe, stabiliteit en afbraakmeganismes van
geneesmiddels, biofarmaseutika (en farmakokinetika) en fisiologiese en anatomiese kenmerke
van die verskillende roetes beskikbaar vir geneesmiddel toediening/aflewering.
Voorkennis van belang sluit in:
Kennis oor oplossings en oplosbaarheid (insluitend dissolusie en dissolusietempo van
vastestowwe) [AULT, pp.17-20];
Kristaleienskappe (polimorfisme en solvasie) [AULT, pp.26-27];
Gemeenskaplike ioon-effek [AULT, p.27];
Eienskappe van oplossings (insluitend die ionisasie van elektroliete en die invloed van pKa
en pH op oplosbaarheid) [AULT, pp.35-38];
Stabiliteit van geneesmiddels (en afbraakmeganismes);
Biofarmaseutika, biobeskikbaarheid en farmakodinamika [AULT, pp.226-269 & pp.286-
295];
Absorpsie van geneesmiddels vanuit die SVK [AULT, pp.270-285].
Indien u probleme ondervind om enige van die leeraktiwiteite in hierdie leergedeelte te
beantwoord kan u bogenoemde studiemateriaal raadpleeg.
OPMERKING/STELLING:
Biofarmaseutiese faktore, naamlik geneesmiddelabsorpsie, metabolisme, verspreiding en
eliminasie [ADME] speel „n baie belangrike rol in die uiteindelike sukses van orale terapie.
Geneesmiddelfaktore, veral oplosbaarheid en stabiliteit, is verdere faktore wat die geskiktheid
van die orale roete vir die behandeling van siektetoestande beïnvloed, terwyl
geneesmiddeleienskappe ook „n bepalende rol speel in die keuse van die tipe orale doseervorm.