De koning der dieren - Reynaertgenootschap

294
bedacht dat hij niet kon meedoen omdat hij op het land niet lopen kon en dus niet
in staat was te helpen. Het domme plan van de hongerige leeuw mislukte.
Op zoek naar buit is de leeuw niet altijd verstandig.
De Boer en de verliefde Leeuw
Een leeuw was dolverliefd op een boerendochter. De boer durfde het huwelijksaanzoek
niet te weigeren, maar stelde als eis dat de leeuw zich zou ontdoen van
klauwen en tanden. Toen de leeuw dat gedaan had, was de boer niet bang meer en
verjoeg de leeuw.
(Vaak laat een bijbehorende illustratie zien dat de leeuw toestaat dat de boer dat
karwei klaart.)
De domme leeuw.
De Vos, de Leeuw en de Ezel
De vos en de ezel gingen samen op jacht. Tot hun schrik ontmoetten zij de leeuw.
De leeuw beloofde de vos zijn vrijheid als hij de ezel voor hem in de val zou lokken.
De vos verraadde de ezel aan de leeuw en lokte hem in een val. Toen hij dat zag
vergat de leeuw zijn belofte. Hij greep eerst de vos en pas daarna de ezel.
Weer is de ezel het onnozele hoofdslachtoffer, de leeuw het verschrikkelijke, onverzadigbare,
oneerlijke dier en de vos het kleine onbetrouwbare gluiperdje.
De Leeuw, de Vos en het Hert
De leeuw lag ziek in zijn hol toen de vos hem kwam bezoeken. Koning leeuw verzocht
de vos voor hem een hert in zijn hol te lokken. De vos ging op weg en wist,
onder voorwendsel van een opvolgend koningschap, het hert te overtuigen met
hem mee te gaan. Toen het hert in het hol van de leeuw kwam, viel die hem aan.
Het hert wist te ontsnappen. De koning was boos en eiste van de vos dat die alsnog
het hert bij hem zou binnenbrengen. De vos vond het domme slachtoffer. Met
smoezen zoals: ‘Pas op of de koning benoemt de wolf nog als zijn opvolger’, en met
persoonlijke garanties van veiligheid slaagde hij erin zijn doel te bereiken. Deze
keer was de leeuw oplettender en werd het hert opgepeuzeld.
Een dom hert, een gewiekst en gemeen vosje en een luie, vraatzuchtige leeuw.
De Leeuw en het trotse Hert
Terwijl hij water dronk, genoot het hert van de schoonheid van zijn gewei. Zijn poten
vond hij lelijk dun. Plots dook de leeuw op en het hert vluchtte. Dat ging goed op
open terrein, maar zo gauw het hert in het woud geraakte, bleef hij met zijn gewei
in de takken vastzitten. De leeuw had toen een gemakkelijke buit. De poten waren
dus nuttiger dan het gewei.
De leeuw is niet sneller dan het hert, maar kan gebruik maken van de omstandigheden.
De Leeuw en de Ever
De leeuw en de ever hadden dorst en geraakten bij een poel in gevecht met elkaar
omdat zij allebei zich het eerst wilden laven. De strijd was hard en duurde lang. Toen
zagen zij hoe de gieren en de raven op afstand geduldig wachtten op het ongetwijfeld
fatale einde van de tweekamp. Zij besloten het gevecht te staken en de vogels
zonder buit te laten.
Ondanks hun agressie behaalt het verstand de overhand.
Tiecelijn, 18, 2005