deurlopende formatiewe assessering in skriftelike stelwerk in graad 5

Kemmis en McTaggart (1988:251) sien die aksienavorsingsproses as ‘n reeks reflektiewe
spirale, waarin daar ‘n algemene plan, aksie, waarneming van aksie en refleksie op aksie
ontwikkel. Daarna ontwikkel ‘n nuwe en hersiene plan met aksie, waarneming en verdere
refleksie. Dit is hierdie oorhoofse proses wat die praktisyn dwing om op alle prosesse van
vernuwing terug te gaan, wat verandering teweegbring. Hierdie spiralende werking van
aksienavorsing vereis ook dat die onderwyser in die klaskamer op eie ervaring bou. Die
leerervaring word vir die aksienavorser terselfdertyd lewensondervinding.
Die meeste skrywers erken dat ‘n verkenning dwarsdeur die hele proses moet plaasvind.
Hopkins (1985) haal Elliot aan wat ‘n model van aksienavorsing wat deur Kemmis voorgestel
word, kritiseer. Hy argumenteer dat verkenning beide die uitvind van feite en analisering
daarvan behels en dat dit dwarsdeur die siklus moet plaasvind en nie slegs aan die begin van
die siklus nie. In sy kritiek teenoor Elliot, sê Hopkins:
The Kemmis diagram clearly shows reconnaissance to comprise discussing,
negotiating, exploring opportunities, assessing possibilities and examining
constrains- in short there are elements of analysis in the Kemmis notion of
reconnaissance (Ebbutt, in Hopkins, 1985:35).
Kemmis en McTaggart (1988:251) verduidelik dat Lewin se aksienavorsingsmodel spesifiek
na ‘n program van sosiale aksie verwys: “ … the action researcher becomes involved in
creating change … in the real world of social practice”. Hy sluit af deur te sê dat die intensie
van aksienavorsing is om sosiale praktyk aan te bied en om dit te verstaan. Hopkins
(1985:32) bevestig laasgenomde stelling met die volgende: “ … it is action disciplined by
enquiry, a personal attempt at understanding whilst engaged in a process of improvement and
reform”. Aksienavorsing het ‘n groot mate van belangstelling en ondersteuning in die
opvoeding gekry as gevolg van die potensiaal wat dit het om by te dra tot die professionele
ontwikkeling van leerkragte wat weer tot ‘n proses van verandering in skole kan lei.
Die proses is dus nie net siklies nie, maar inkorporeer wel refleksie, ‘n detailleerde
evaluerende analise van die situasie. Die moontlikheid van vinnige terugvoering en
onmiddellike besluitneming binne en tussen die siklusse is ook daar. ‘n Definisie wat die
belangrikste eienskappe van aksienavorsing vasvat is die een wat deur Kemmis voorgestel
word: Aksienavorsing is volgens Carr en Kemmis (McNiff, 1988:2):
48