deurlopende formatiewe assessering in skriftelike stelwerk in graad 5

Ek stem saam met Siebörger en Macintosh (1998:61) dat leerders so gou as moontlik
terugvoering moet kry: “ … receiving quick feedback is a very strong incentive to a learner
either to try to improve or to go on to the next activity”. Fathman en Wally (1990) en Ferris
(1999) argumenteer dat leerkragte se terugvoering dikwels krities is, daarom het ek ook van
self- en portuurassessering gebruik wat deel vorm van DFASS. Leerders is van kontrolelyste
voorsien om hulle te lei in die hersieningsproses. Dimento (1989) sê dat as kontrolelyste
(“checklist”) beskikbaar is vir self-en portuurassessering, die kwaliteit van leerders se
stelwerk aansienlik verbeter.
Die prosesbenadering sou gebruik word om die skriftelike stelwerk aan te bied. Raimes
(1983), Brookes en Grundy (1990), Burnham (1989), Nunan (1991), Hedge (1980), White en
Arndt (1991) ondersteun die metode vir die onderrig van skriftelike stelwerk. Flin (1984:2)
sien die benadering so:
In this approach writing is not seen as a compartment of language learning, but
as the integrating activity, the mode of learning through which all the elements
of language activity come to fruitation. It can be equated with the way in
which professional writers write books: writing and rewriting with a specific
voice directed towards a specific audience.
Die primêre doel van die benadering vir stelwerk is om die leerders so te aktiveer dat die
fokus vir die leerondervinding van die leerkrag na die leerder verskuif. Die leerder-
gesentreerde fokus vereis deelnemende aktiwiteite wat groep- en individuele leer insluit. Leer
word sodoende getransformeer van passiewe absorbering tot lewendige interaksie. Die
leerder ervaar die leerproses met ‘n groter sin van verantwoordelikheid teenoor die groep en
self (Corder 1973). Burnham (1989:5) argumenteer verder dat diegene wat in isolasie skryf
‘n raai-raai speletjie speel en wonder indien hulle sin maak of nie, want hulle het niemand om
hulle werk mee te bespreek nie. Leerders het in groepe gewerk en het mekaar ondersteun deur
hulle werk in hul groep en met portuur te bespreek. Ek het ook gepoog om ‘n klimaat te skep
wat hulle vry laat voel het om te skryf sonder intimidasie en vrees dat hulle bespot sou word
oor werk wat nie die beoogde standaard het nie. Emig (1990:139) konstateer die volgende:
“Language develops naturally in the context of an enabling environment.”
Die model van Witte (1989) en White en Arndt (1991) wat bestaan uit voorbereidende
aktiwiteite, skryf en herskryf is aangewend. Allen en Corder (1974:180) stel voor dat
geskrewe aktiwiteite betekenisvol moet wees en binne die leerder se egte wêreldsituasie val.
16