deurlopende formatiewe assessering in skriftelike stelwerk in graad 5

klas en ek het die geleentheid gehad om te kon luister hoe leerders gekomponeer het. Hulle
konsentrasie was langer en soos hulle besprekings in die groepe luidrugtiger geword het, het
ek bewus geword dat selfs die leerders wat nie gehou het van skryf nie, ook entoesiasties aan
besprekings deelgeneem het.
5.4.2 Samesprekings dien as basis vir begrip en ondersteuning vir mekaar
Dit het ook voorgekom asof die besprekings ten opsigte van die onderwerp die skryfproses
versnel het. Die leerders het in die dinkskrums baie idees gegenereer en baie verskillende
rigtings ingeslaan voordat hulle uiteindelik tot ‘n ooreenkoms gekom het. Omdat leerders nou
die geleentheid gehad het om die taak te bespreek en tesame te besluit watter rigting hulle sou
inneem, het hulle die skryfproses met meer selfvertroue aangeneem omdat hulle hulle
probleme met hul maats kon deel. Messerschmidt (2003:107) sê die volgende ten opsigte van
groep en koöperatiewe leer: ”The learners’ understanding and skills, in the learning area
being taught, are improved. They are all likely to succeed through helping each other. They
learn to listen and respect one another.”
5.4.3 Doelgerigte en entoesiastiese optrede word van leerders verkry
Ek kan nie met gesag sê dat leerders se werk as gevolg van kollaboratiewe skryf binne
groepverband verbeter het nie, want dit het slegs ‘n deel gevorm van die skryfproses. Die
skryfproses is ‘n nuwe benadering wat ons gedurende die navorsingsperiode vir die eerste
keer toegepas het. Wat ek wel opgemerk het, was dat leerders baie meer entoesiasties en meer
doelgerig was ten opsigte van die skryfproses. Hulle finale produkte was die beste werk was
wat hulle nog vir my ingehandig het. Dit was asof hulle wou skryf. Waar ek in die verlede
gesukkel het om hulle aan die gang te kry, het hulle nou minder aanmoediging nodig gehad.
Daar het ‘n aangename en ontspanne atmosfeer in die klas geheers.
5.4.4 Bevordering van eie leer is aan die orde van die dag
Soos ek deur die klas beweeg het, was daar ‘n aangename ‘gons’ wat aangedui het dat
leerders soos hulle besig was met hul besprekings, aktief deelgeneem het aan hul eie leer. Die
leiers was so gekies dat hulle werklike ondersteuning aan hul maats kon verskaf. Hill en Hill
(1958) sê dat ons bewus daarvan is dat sommige leerders beter skrywers is as anders en dat
103