Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
daarmee de samenwerking met hun eigen actieve burgers verbetert (Van Caem, 2008:
73-74). Deze methode is inmiddels landelijk overgenomen.
Ook programmamanagement, waaronder vooral de programma’s ‘prioritaire doelgroepen’,
‘terrorisme’, ‘divers samenleven en samenwerken’ en ‘ondernemingen en
veiligheid’ ontwikkelen korpsbrede werkwijzen, waarvan de uiteindelijke uitvoering
veelal bij buurtregisseurs terechtkomt. Zo is bijvoorbeeld vanuit het programma
‘ prioritaire doelgroepen’ de buurtregisseur verantwoordelijk voor het vullen en up-todate
houden van het jeugdgroepenregistratiesysteem (Regionale Coördinatie Jeugd
& Veelplegers, 2009: 31). Vanuit het programma ‘ondernemingen en veiligheid’ krijgen
buurtregisseurs ondersteuning bij het opzetten van een keurmerk veilig ondernemen
met hun ondernemers, waarin zij dan vervolgens zelf een duidelijke rol moeten
vervullen. Vanuit het programma schoolveiligheid bestaan protocollen over de wijze
waarop een buurtregisseur de contacten met de scholen in zijn buurt moet onderhouden
( Tieleman, 2009).
Verder zijn buurtregisseurs de aangewezen personen om in te zetten bij calamiteiten of
dreigende calamiteiten. Na de aanslagen in New York in 2001 werden alle buurtregisseurs
in dienst geroepen en werd een speciaal rooster afgekondigd dat zorgde voor een
24-uurs dekking met buurtregisseurs. Hun taak was de buurten ingaan, sfeer te proeven,
met burgers in gesprek gaan en de korpsleiding te informeren. Dit lijkt buurtregie
op zijn best: de gangbare mening binnen het korps is dat deze manier van inzet van
buurtregisseurs de-escalerend werkt en zorgt voor een uitstekende informatiepositie
van het hele korps, waardoor tijdig en adequaat kan worden ingegrepen als dat nodig
is. Deze werkwijze werd ook toegepast na de moord op Theo van Gogh in 2004 en bij
meerdere andere potentieel ontvlambare situaties op kleinere schaal.
Toen politicus Geert Wilders in 2008 aankondigde uit te komen met een film over de
islam, waarvan gevreesd werd dat deze zeer kwetsend zou zijn voor moslims en aanleiding
zou zijn voor gewelddadig protest, werden ook vooral de buurtregisseurs ingezet
om escalatie te voorkomen. Via hun netwerken werd in Amsterdam West een soort
burgerpanel geformeerd met sleutelpersonen vanuit voornamelijk de moslimgemeenschap,
dat van tevoren geïnformeerd werd over waarom de film toch vertoond mocht
worden, hoe men eventueel aangifte kon doen en dat de politie zelf ook nauwkeurig
zou onderzoeken of de film strafbare feiten opleverde (Van Dijk, 2011; Van Caem,
2008: 92).
Via buurtregie in samenwerking met het programma ‘divers samenleven en samenwerken’
wist men op die manier in gesprek te komen met de moslim-gemeenschap. Naar
inschatting van betrokkenen was het directe gevolg daarvan, dat ook na het uitkomen
van de film ongeregeldheden en de gevreesde negatieve reactie vanuit de moslimgemeenschap
uitbleven: het bleef rustig. De de-escalerende werking van gebiedsgebonden
politiezorg in Nederland wordt overigens bevestigd in het onlangs verschenen
onderzoek van Adang, Quint en Wal (2010).
98