Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

4 Buurtregie in Amsterdam
In 1998 geeft de nota Buurtregie (Schuurmans, 1998) vervolgens een heldere omschrijving
van de verwachtingen ten aanzien van de als buurtregisseur aan te stellen politiefunctionarissen.
De belangrijkste elementen zijn: een buurtregisseur is verantwoordelijk
voor zijn buurt conform de wijkteamchef voor zijn wijk. De buurtregisseur
besteedt zijn volledige werktijd aan buurtregie en zijn werktijden zijn afgestemd op
de tijden dat problemen zich voordoen in zijn buurt. De buurtregisseur doet zelf
aan toezicht en handhaving in de buurt en stuurt toezicht van anderen daar aan. De
buurtregisseur is zowel intern als extern ‘vraagbaak’ en organiseert een integrale benadering
van leefbaarheidsproblemen in de buurt. Hij stemt de afzonderlijke bijdrage
van betrokken actoren op elkaar af en coördineert de uitvoering waar nodig. Voor
dat doel bouwt en onderhoudt hij een buurtnetwerk. Opvallend is de erkenning dat
buurtregisseurs over leidinggevende kwaliteiten dienen te beschikken, omdat zij anderen
moeten kunnen aansturen. Daarenboven kiest het korps voor een gedegen aparte
buurtregisseuropleiding, die het niveau van buurtregisseurs naar HBO-niveau moet
brengen (Schuurmans, 1998: 3-6).
Daadwerkelijke invoering van buurtregie duurde tot 2000. Het concept buurtregie
en buurtregisseur raakte gedurende de tweede helft van de jaren negentig binnen het
korps al snel dusdanig ingeburgerd, dat vele professionals met een taakaccent buurtregie
zichzelf alvast buurtregisseur noemden. De toenmalige korpschef reageerde in de
korpskrant en benadrukte dat er pas echt buurtregisseurs zouden zijn na het afronden
van sollicitatie en selectie (Kuiper, 1998). Maar de functie sprak duidelijk tot de verbeelding
van velen, niet in de laatste plaats vanwege de combinatie van inhoudelijk
daadwerkelijk verantwoordelijkheid krijgen voor een buurt en voor een deel van de
buurten de mogelijkheid de rang van inspecteur te verkrijgen.
In het licht van vorenstaande kan gesteld worden dat de keuze voor buurtregisseurs in
plaats van wijkagenten een fundamentele was, met als doel de door Politie in Verandering
bepleite maatschappelijke integratie en de integrale veiligheidszorg naar een hoger
plan te brengen. De politie Amsterdam-Amstelland koos ten opzichte van andere korpsen
voor een verdergaande professionalisering en implementatie van het gedachte goed
van community policing. Zij koos als enige korps voor een speciale tweejarige opleiding,
die buurtregisseurs naast hun werk moesten volgen en die het niveau en vakkenpakket
van de voormalige politieofficiersopleiding benaderde. De buurtregisseurs kregen een
hogere rang dan elders, tot en met het niveau van inspecteur van politie. Daarenboven
kregen zij vergaande eigen verantwoordelijkheid voor de veiligheid en leefbaarheid in
hun buurt en was het de bedoeling dat zij zelfstandig regie voerden over de integrale
samenwerking op het vlak van leefbaarheid in hun buurt. Ze vielen direct onder wijkteamchefs
en zouden vanuit hun verbinding met de buurt een sterke invloed krijgen
op het politiewerk. Deze gedachtegang wordt prachtig geïllustreerd in de uitspraak
‘buurtregisseurs zijn onze beste mensen’ van de voormalig korpschef.
85