Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

2 Community policing
waardevol voor het bevorderen van betere relaties tussen politie en burgers, verbeteren
van de legitimiteit van de politie en het propageren van democratische beginselen.
Community policing en problem oriented policing vullen elkaar dus aan.
De feitelijke toepassing van de probleemgerichte politie is over het algemeen slechts
een schaduw van wat Goldstein oorspronkelijk beoogde. Volgens Braga en Weisburd
(2006) wordt het SARA process slechts deels gevolgd en schiet de uitvoering ervan
op elk onderdeel tekort. Zo is de probleemanalyse over het algemeen te eng. Politieagenten
beperken zich snel tot het bepalen van plaats en tijd waar strafbare feiten
plaatsvinden en het identificeren van potentiële daders. Meestal gaat het om een eenvoudige
raadpleging van politieregistraties in samenhang met de persoonlijke werkervaring
van individuele politieagenten (Braga & Weisburd, 2006: 133-136).
Deze beperkte probleemanalyse werkt door in de daarvoor ontwikkelde aanpak, de
concentratie op tijd en plaats zorgt voor een voorkeur voor inzet van traditionele
politie tactieken en het negeren van een veel breder scala aan mogelijke oplossingsrichtingen.
Een effectieve aanpak is daarentegen juist afhankelijk van andere partijen
die door hun acties de gelegenheid tot het plegen van criminaliteit of overlast kunnen
verminderen. Ten slotte schiet de politie tekort in het uitvoeren van evaluaties en het
(op basis van de bevindingen) leren en verbeteren van door haar toegepaste tactieken
(Braga & Weisburd, 2006: 136-144).
Toepassing van de situationele probleemgerichte politie zoals Goldstein die voor ogen
had, zou veel meer innovatie en creativiteit brengen. De politie zou dan een veel diepere
analyse moeten uitvoeren van criminaliteits- en overlastproblemen op bepaalde
plaatsen, samen moeten werken met buurtbewoners en -ondernemers en andere professionele
partijen en een veel breder onderzoek moeten doen naar de mogelijkheden
voor alternatieve en situationele soorten aanpak van het probleem. Volgens de auteurs
is dit echter vooralsnog niet reëel en verhindert de hiërarchie en bijbehorende afrekencultuur
6 binnen de politie het daadwerkelijk doorvoeren van substantiële veranderingen
op uitvoerend niveau. Toch stellen de auteurs dat de wat magere probleemaanpak
uit de praktijk, variërend van verhoogde handhavingsinzet op hotspots tot probleemaanpak
met een zwakke analyse, overwegend traditionele reacties en gebrekkige evaluaties,
genoeg is om criminaliteit te voorkomen (Braga & Weisburd, 2006: 146-149).
Ook Skogan constateert dat de effectieve samenwerking met andere partijen net zo
moeilijk te realiseren is als betrokkenheid van burgers. Andere instanties en in het bijzonder
gemeentes gaan er vaak van uit dat community policing een politieprogramma
is. Daardoor weigeren ze veelal de eigen vanuit hun professie en organisatie ingegeven
budgetgebonden prioriteiten om te buigen om tegemoet te komen aan buurtgebonden
6 Auteurs doelen hier op het Amerikaanse COMPSTAT, een vrij strak systeem van verantwoording afleggen
over geboekte resultaten door het middenmanagement van korpsen aan hun korpsleiding, dat een averechts
effect heeft op de ervaren ruimte voor innovatie (Braga et al., 2006: 148).
37