Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

13 De balans tussen nabijheid en distantie
Sommige buurtregisseurs werken nauw samen met een beperkt groepje veldwerkers en
een beperkt groepje actieve burgers. Als bij dergelijke minicoalities sprake is van meer
structureel samenwerken dan is de kans groter dat een zekere frontlijnsturing vanuit
lokaal inzicht ontstaat, waarbij wordt ingespeeld op die problemen, die voor burgers
belangrijk zijn. Belangrijkste kansen en struikelblokken voor deze manier van werken
zijn gelegen in de mate waarin de eigen organisatie eventueel afwijkende prioriteitstelling
vanuit de buurt respectievelijk stimuleert en ondersteunt of juist bestrijdt en
beteugelt.
Deelname van burgers is geen bijzaak, maar essentieel onderdeel van probleemgericht
werken. Indien de politie meer nabijheid tot burgers wil realiseren, is het daadwerkelijk
stimuleren en ondersteunen van het buurtgerichte werken van de buurtregisseur
essentieel. Voldoende tijd voor laagdrempelige contacten en ondersteuning van
probleemgericht werken inclusief enkele actieve burgers is de sleutel, waarbij burgers
minimaal de gelegenheid moeten krijgen om bepaalde voor hen urgente problemen
te prioriteren. Nabijheid tot burgers realiseren kan niet zonder burgers, niet zonder
buurtregisseur, maar ook niet zonder politieorganisatie.
Daadwerkelijk participeren in het aanwijzen van problemen en het bedenken en uitvoeren
van oplossingen voor de eigen leefomgeving creëert draagvlak en geeft burgers
althans in potentie hernieuwde moed en kracht om het zelfregulerend vermogen van
eigen gemeenschappen weer nieuw leven in te blazen. In plaats van toespitsing op topdown
bedachte en opgelegde taken zou meer ruimte en ondersteuning voor het van
onderop met burgers en lokale veldwerkers prioriteren en aanpakken van problemen
bevorderd kunnen worden. Daarin moeten wel bewuste keuzes gemaakt worden om
verdere overbelasting te voorkomen. In dat kader kom ik tot de volgende drie aanbevelingen.
(1) Veranker minicoalities
De eerste aanbeveling betreft het verankeren van betrokkenheid van een relatief kleine
groep actieve burgers in een minicoalitie. Dit is te realiseren door introductie van
structurele samenwerkingsverbanden van de buurtregisseur met een selecte groep
buurtveldwerkers en actieve burgers. Aangezien de prominentenmethodiek korpsbreed
geïmplementeerd is, zouden minimaal drie van de prominenten in deze coalitie
bepaald kunnen worden.
Door introductie van een vaste en voor eenieder toegankelijke overlegstructuur tussen
professionals en burgers zoals geopperd door Van Stokkom en Toenders (2010)
zou de vorming van minicoalities verankerd kunnen worden. Bedoeling is het maandelijks
agenderen, bespreken en prioriteren van problemen van veiligheid en leefbaarheid,
verplichte actieve deelname van een vast wijkkwartet professionals (van politie,
woningcorporatie(s), opbouwwerk en stadsdeel) en het komen tot een duurzame
samenwerking met een kleine groep actieve bewoners (Van Stokkom & Toenders,
329