Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
nabijheid tot burgers binnen buurtregie steunt op een respectvolle omgang en fair en
rechtvaardig optreden in de omgang met burgers.
Naast burgerbetrokkenheid veronderstelt community policing – volgens Skogan –
decentralisatie en probleemgericht werken. Dat betekent dat autoriteit en verantwoordelijkheid
lager in de hiërarchie worden neergelegd, zodat een snelle ontwikkeling
van aanpakken voor lokale problemen en besluitvorming daarover bevorderd wordt
( Skogan, 2006: 37). Community policing veronderstelt dat de samen met burgers
bepaalde prioriteiten en aanpakken ook door de politieorganisatie en professionele
partners worden ondersteund, zelfs als de uitkomsten afwijken van het politiebeleid.
Burgers constateren echter dat de mogelijkheden van buurtregisseurs om de eigen
organisatie en/of partners in te zetten op buurtproblemen of hen daartoe aan te zetten
beperkt zijn. Community policing is als richtinggevend concept voor de hele organisatie
met buurtregie niet gerealiseerd.
Moeilijkheden bij de realisatie van lokale prioritering zijn volgens Mastrofski (2006:
47-59) ook gelegen in het feit dat de meeste politieorganisaties hun prestaties nog
steeds voornamelijk meten met traditionele criminaliteitscijfers in plaats van prestatienormen
te ontwikkelen die gericht zijn op het bevorderen van leefbaarheid en de
oplossing van buurtproblemen. Als lokale politieleiders vooral worden afgerekend op
criminaliteitscijfers dan gaan zij zich onder druk van een gecentraliseerd managementsysteem
richten op traditionele politieactiviteiten, die daar beter bij passen ( Skogan,
2006: 39).
Ook Van Stokkom en Van den Brink (2009: 2-11) wijzen erop dat het bedrijfsmatig
aansturen van de politie de relatie tussen politie en burgers verstoort. Ze nemen een
potentiële legitimiteitscrisis waar, die verband houdt met het bedrijfsmatig aansturen
van de politie, wat heeft geleid tot focus op output 59 en het benaderen van burgers als
klanten. Deze omkering van doel en middel gaat gepaard met verwaarlozing van preventie,
contacten met buurtbewoners en/of samenwerkingspartners, omdat hier niet
op wordt afgerekend.
Terpstra (2008) wijst er eveneens op dat de afstand tot burgers in de huidige praktijk
van wijkagenten binnen de gebiedsgebonden politie soms relatief groot is. Dit ligt
onder andere aan een zakelijker politiebeleid, waardoor zich de laatste jaren een zekere
instrumentalisering heeft voorgedaan in het gebiedsgebonden politiewerk. De grote
uitdaging voor de komende jaren is volgens Terpstra dan ook om te voorkomen dat
de nadruk op een zakelijke aanpak, op cijfermatige verantwoording en het tegengaan
van vrijblijvendheid niet uitmondt in een grotere afstand tot burgers. Ook stelt Terpstra
dat een ontwikkeling van de gebiedsgebonden functionaris naar een tweedelijnsfunctie,
waarbij de nadruk ligt op samenwerking met professionele partners en voor
59 Resultaten in de zin van aantallen bekeuringen en arrestaties. Outcome echter heeft betrekking op het maatschappelijk
effect.
326