Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

2 Community policing
functioneren van CAPS uit. Daarnaast deed hij ook in andere delen van Amerika en
andere landen onderzoek naar community policing.
In 2006 brachten onderzoekers Braga en Weisburd vervolgens een boek uit over
politie-innovaties in Amerika van de afgelopen twintig jaar, waarin onder andere een
bijdrage van Wesley Skogan over community policing. In dat boek geven steeds twee
verschillende gerenommeerde wetenschappers voor elk van de acht in het boek behandelde
politie-innovaties hun bevindingen weer, respectievelijk vanuit het perspectief
van voorstander en van criticus. Het boek begint met de vroegste politie-innovatie,
community policing, waarin de beide community policing experts Skogan en Mastrofski
aan het woord komen als respectievelijk voorstander en criticus van community
policing. Skogan geeft daarbij een compilatie van de belangrijkste kenmerken van community
policing op basis van zijn onderzoekskennis, onder andere voor wat betreft
Chicago en Mastrofski plaatst enkele kritische kanttekeningen over de beperkte mate
van het daadwerkelijk realiseren van de community policing idealen.
Volgens Skogan is community policing eerder een proces dan een product. Het gaat
naar zijn mening om het veranderen van besluitvormingsprocessen en het creëren van
een nieuwe cultuur bij politieorganisaties. Het is een organisatiestrategie die de keuze
van prioriteiten en de middelen daartoe grotendeels bij bewoners en de politieagenten
die in hun buurten werken, neerlegt. Volgens Skogan kent community policing
drie kernelementen, namelijk betrokkenheid van burgers, probleemgerichtheid en
decentralisatie. Deze elementen zijn bovendien onlosmakelijk met elkaar verbonden
( Skogan, 2006: 27-28).
Betrokkenheid van burgers doelt op het ontdekken van en reageren op de problemen
van burgers en het betrekken van burgers bij de aanpak van die problemen. Een probleemgerichte
oriëntatie doelt op het gebruikmaken van lokale kennis, uitbreiding
van het politiemandaat en samenwerking met andere lokale professionele partijen
( Skogan, 2008). Decentralisatie ten slotte doelt op neerleggen van verantwoordelijkheid
bij wijkteamchefs en wijkagenten, zodat het vinden en snel realiseren van lokale
oplossingen voor lokale problemen bevorderd wordt (Skogan, 2006: 27-28). Hierna
zal ik achtereenvolgens de bevindingen van Skogan met betrekking tot genoemde
drie kernelementen van community policing uiteenzetten, gevolgd door een korte
beschouwing van de bevindingen van Mastrofski met betrekking tot realisatie van
die idealen. 5 Voor het kernelement probleemgerichte politie beschrijf ik aanvullend de
oorspronkelijke visie daarop, zoals ontwikkeld door Herman Goldstein in 1979 en de
mate van realisatie van deze methodiek in de politiepraktijk.
5 Beide wetenschappers dragen overigens community policing een warm hart toe en beiden zijn niet onverdeeld
positief over de mate waarin politiekorpsen daadwerkelijk slagen in toepassing van de principes die aan
community policing ten grondslag liggen. Er is dan ook geen sprake van enige wetenschappelijke controverse
tussen beide auteurs.
31