Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
buurt tijdens hun afwezigheid en om collega’s in te zetten op plots opkomende ad-hocproblemen.
Wijkteamchefs zijn echter van mening dat dit proces niet optimaal functioneert. Ten
eerste is soms sprake van zo veel informatie, dat het niet meer lukt deze informatie te
operationaliseren. Ten tweede zijn werkopdrachten vaak niet specifiek genoeg, waardoor
collega’s ze niet uitvoeren en de uitkomst niet terugkoppelen. Wijkteamchefs
benadrukken daarom het belang van informele contacten tussen buurtregisseurs en
hun collega’s en deelname aan de briefings door buurtregisseurs. Wijkteamchefs zien
in de prominenten een mogelijke oplossing omdat ze verwachten dat een heldere keuze
van buurtregisseurs voor tien problemen zal leiden tot meer bereidheid tot medewerking
door wijkteamcollega’s.
De buurtregisseurs geven op hun beurt aan dat het informatiegestuurde werken zeker
tot meer verbinding met het wijkteam heeft geleid en mogelijkheden heeft geschapen
om wijkteampersoneel voor buurtproblemen in te zetten. Maar de praktijk kenmerkt
zich door vele gebreken in het daadwerkelijk realiseren van dit streven. Ten eerste
worden politiemensen overstelpt met informatie en treedt een zekere verzadiging en
onverschilligheid op. Ten tweede wordt aan werkopdrachten via de officiële weg vaak
geen uitvoering gegeven door personeelsgebrek of onwil van collega’s en werkt het
officiële proces van beoordeling en prioritering via de wijkteamleiding vaak te traag.
Volgens veel buurtregisseurs werkt de informele weg en persoonlijke benadering van
collega’s en/of wijkteamleiding vaak beter en sneller.
Burgers betrokken bij een politie-interventie lijken weinig zicht te hebben op door
buurtregisseurs aangestuurde politie-inzet in hun buurt. Voor zover ze politie waarnemen,
beoordelen ze deze vooral op de wijze van optreden en niet op waar ze aan
werken. Actieve burgers zijn kritischer, een deel ziet in het algemeen weinig tot nooit
politie in de buurt en velen refereren aan het capaciteitsgebrek dat ze waarnemen bij de
politie. Ondernemers zijn overwegend positiever over politie-inzet in de winkelcentra.
Ook zij ervaren echter dat de politie in eerste instantie de samenwerking aanhaalt en
stimuleert en zich vervolgens in een later stadium soms weer terugtrekt en de aandacht
verlegt naar andere problemen. Sleutelpersonen zien zelf en horen van bewoners dat
buurtregisseurs door capaciteitstekorten soms alleen politiestudenten kunnen inzetten
of het extra personeel wordt ingezet op verkeerde tijden.
Daarnaast constateert een aanzienlijk deel van alle niet-politierespondenten dat de
wijze waarop politie uit de noodhulp optreedt of juist niet optreedt tegen jeugd vaker
niet conform de met de buurtregisseur afgesproken werkwijze is. Veel bewoners die
jeugdoverlast ervaren vertellen dat melden van jeugdoverlast bij de politie in de nachtelijke
uren vrij zinloos is. Vaak kan men helemaal niet komen bij gebrek aan capaciteit
of omdat andere spoedeisende zaken spelen, of het duurt om diezelfde redenen heel
lang. Als er wel vrij snel een politie-eenheid komt dan kunnen ze niet optreden omdat
de jeugd elkaar van tevoren waarschuwt. Als de politie dan komt is de jeugd of vertrokken
of ze zijn stil en doen niets waartegen opgetreden zou kunnen worden.
306