Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

2 Community policing
Concluderend illustreert dit contrast tussen het traditionele lawful policing model en
het vernieuwende community policing model welke aspecten van politiewerk vanaf de
jaren zestig belangrijk werden. Volgens voorstanders van community policing is de discretionaire
bevoegdheid van politieagenten waardevol en onmisbaar voor goed politiewerk.
Toepassing van de wet is geen doel op zich, maar een van vele middelen die de
politie kan kiezen om de vrede te bewaren. Een goede politie legt verantwoording af
over haar functioneren aan de maatschappij, beschouwt burgers als volwaardige partner
en werkt met burgers en maatschappelijke partijen samen.
Om professioneel politiewerk te leveren legt de politie zich toe op het verkrijgen van
een gedegen maatschappijkennis en zoekt zij haar legitimiteit in democratisering, de
burger krijgt vooraf inspraak en achteraf tekst en uitleg over wat de politie doet. De
politie richt zich op het voorkomen van overlast en criminaliteit en concentreert zich
samen met maatschappelijke partners en burgers op preventie. Dat doet zij onder
andere door risicofactoren te onderkennen en samen met maatschappelijke partners
en burgers aan te pakken door middel van proactief optreden en beleid. Kortom, een
politie die volop in de samenleving staat en samen met die samenleving veeleer werkt
aan het voorkomen en oplossen van problemen dan het achteraf bestraffend reageren
daarop.
2.3 Feitelijk functioneren community policing
Na deze uitweiding over de modellen lawful policing en community policing ga ik nu in
op de feitelijke bevindingen van wetenschappers over het functioneren van community
policing. De ervaringen met invoering en toepassing van het systeem van community
policing in de Amerikaanse stad Chicago levert daarvoor een schat aan informatie. Dit
heeft enerzijds met de schaalgrootte van de zogenaamde Chicago Alternative Policing
Strategy (CAPS) zelf te maken en anderzijds met de schaalgrootte van het lange termijn
wetenschappelijk onderzoek naar CAPS door bijbehorende evaluatiecommissie.
Om de waarde van CAPS voor kennis over en begrip van community policing duidelijk
te maken, wordt een korte toelichting over CAPS zelf, de achtergronden en een bijbehorende
evaluatie gegeven. Het initiatief tot CAPS kwam enerzijds voort uit de explosief
gestegen misdaadcijfers in Chicago in het begin van de jaren negentig. Anderzijds
was de overtuiging van bestuur en politie, dat het mogelijk was effectiever te reageren
op criminaliteit als de politie meer zou kunnen profiteren van de kracht van Chicago’s
buurten en gemeentelijke diensten. De stad wilde een slimmere politieaanpak realiseren,
die bewoners, politieagenten en andere professionals zou mobiliseren rondom een
probleemgerichte aanpak die veilige en stabiele buurten voorstaat en beter inspeelt op
de diverse behoeften van de verschillende stadsbuurten (Hartnett & Skogan, 1999: 3).
CAPS ging officieel van start in april 1993 in vijf van de 25 politiedistricten van Chicago
en werd na een positieve evaluatie in april 1995 uitgerold over de gehele stad.
De reorganisatie van het korps bestond uit decentralisatie van de surveillancedienst,
29