Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

12 Laagdrempeligheid en burgerbetrokkenheid
Betrokkenheid van burgers vereist dat de politie gewone burgers betrekt in het bepalen
van prioriteiten en het bedenken en realiseren van oplossingen daarvoor. Probleemgerichtheid
betekent afstappen van uitsluitend reageren op incidenten en in plaats
daarvan achterliggende oorzaken van reeksen incidenten achterhalen en samen met
andere partijen aanpakken. Decentralisatie ten slotte maakt flexibel maatwerk voor
lokale problemen mogelijk, het veronderstelt het delegeren van verantwoordelijkheid
naar lagere niveaus in de organisatie (Skogan, 2006).
Maatschappelijke integratie vereist dus volgens de literatuur een ‘dichtbij politie’.
Behoud van een zekere distantie blijft daarbij echter onvermijdelijk omdat de politie
zal moeten waken over het algemeen belang. Zij mag zich daarom niet verliezen in
de maalstroom van variërende belangen van de vele groeperingen die het hedendaags
maatschappelijke veld kenmerken. De politie verhoudt zich bovendien niet tot burgers
en samenleving zoals een leverancier naar zijn klanten. ‘U vraagt en wij draaien’ kent
immers geen beperking en slogans als ‘de klant is koning’ passen niet bij de relatie
tussen politie en burger. Het stimuleert een passieve opstelling van burgers en een
toegeeflijke politie. Bovendien blijft de politie belast met handhaving van de rechtsorde.
Van de politie wordt verwacht dat zij optreedt indien nodig. Zij heeft daarbij
de wettelijke plicht en bevoegdheid normconform gedrag desnoods met toepassing
van of dreiging met geweld af te dwingen. Maatschappelijke integratie betekent dus
balanceren tussen nabijheid en distantie. Zonder maatschappelijke integratie zou de
balans doorslaan naar distantie. Het grootste risico daarvan is vermindering van kennis
over wat burgers bezighoudt en in buurten speelt en een daaruit resulterend gebrek
aan effectiviteit.
12.2 Laagdrempeligheid en geringe burgerbetrokkenheid
Dit onderzoek toont aan dat nabijheid tot burgers zich in de praktijk van buurtregie op
twee manieren manifesteert. Ten eerste doordat de buurtregisseur zichtbaar, benaderbaar
en bereikbaar is in de buurt en op die manier bekend wordt bij en kennis maakt
met de afzonderlijke individuen en gemeenschappen die in de buurten wonen en werken.
Ten tweede doordat hij buurtbewoners en ondernemers betrekt bij het prioriteren
van problemen en het vinden en effectueren van oplossingen daarvoor, wat echter
overwegend beperkt blijft tot het melden van problemen door burgers en ondernemers
bij de buurtregisseur. Binnen buurtregie bestaat nabijheid dus uit een combinatie van
laagdrempelige contacten met burgers en een geringe mate van burgerbetrokkenheid.
Zie figuur 2.
297