Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

12 Laagdrempeligheid en
burgerbetrokkenheid
De politie Amsterdam-Amstelland koos er in 2000 voor buurtregisseurs aan wijkteams
toe te voegen als specifieke en verbeterde invulling van het community policing
ideaal. Dit onderzoek concentreert zich op hoe politie en burgers hun onderlinge relatie
ervaren, gegeven de daarin besloten inherente spanning tussen nabijheid en distantie
toegespitst op buurtregie. Bereikt de politie door buurtregie een grotere nabijheid
tot burgers? Om antwoord te geven op die vraag is onderzoek gedaan naar de praktijk
van buurtregie binnen veertien buurten in een zevental wijkteams, de meningen daarover
van wijkteamchefs en buurtregisseurs en het oordeel van burgers en sleutelpersonen
vanuit de verschillende rollen die zij in dit verband vervullen.
Dit hoofdstuk gaat eerst kort in op de achtergrond van het streven naar nabijheid en
de wijze waarop dit volgens de literatuur het beste gestalte zou kunnen krijgen. Het
gaat daarbij om community policing, dat zich idealiter kenmerkt door een combinatie
van betrokkenheid van burgers, probleemgerichtheid en decentralisatie. Vervolgens
komt aan de orde hoe het streven naar nabijheid in de praktijk van buurtregie
vorm krijgt, namelijk door een combinatie van laagdrempeligheid en een geringe mate
van burgerbetrokkenheid. Respondenten zijn unaniem van mening dat laagdrempeligheid
gewenst is en dat burgerbetrokkenheid te weinig gerealiseerd wordt. Daarna
worden enkele belangrijke verschillen tussen de vier respondentengroepen tegen het
licht gehouden. Het hoofdstuk beschrijft vervolgens zes factoren die nabijheid binnen
buurtregie belemmeren en drie casussen van buurten waar buurtregisseurs een bredere
vorm van burgerbetrokkenheid realiseren en welke factoren daaraan ten grondslag
liggen.
Vervolgens gaat het hoofdstuk in op de nadruk die wijkteamchefs leggen op probleemgericht
werken met professionele netwerken en het feit dat op het proces van dit
probleemgericht werken evenals burgerbetrokkenheid als zodanig niet echt gestuurd
wordt. Het hoofdstuk stelt verder aan de orde dat burgerbetrokkenheid en probleemgericht
werken met professionals twee belangrijke elementen van community policing
zijn, maar beide vooralsnog in de praktijk van buurtregie onvoldoende tot hun recht
komen. Het hoofdstuk sluit af met een bloemlezing van door respondenten spontaan
geformuleerde verbetervoorstellen en een concluderende samenvatting.
295