Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
256
‘Ik heb daar geen zicht op, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen. Ik denk dat de buurtregisseur
toch relatief veel ad hoc bezig is, al zit er wel een rode draad in zijn werkzaamheden,
maar problemen oplossen in een buurt is ook een kwestie van lange adem.’
Respondenten komen overigens spontaan met oplossingen. Zij pleiten voor het inhuren
van administratieve ondersteuning voor de politie en bijvoorbeeld voor de inzet
van straatcoaches met een bevoegdheid om te bekeuren.
‘Een oplossing zou zijn om meer administratieve krachten aan te stellen bij de politie. Zo
was mijn buurvrouw laatst getuige van een aanrijding en moest een verklaring afleggen op
het politiebureau. Die verklaring werd opgenomen door een agent, die met twee vingers
aan het typen was en daar drie kwartier mee bezig was. Dat had een goede administratieve
kracht met typevaardigheid veel sneller en beter kunnen doen.’
‘Ik zou er voorstander van zijn om de straatcoaches meer bevoegdheden te geven, zij zouden
dan kunnen optreden als verlengstuk van de buurtregisseur. …. De winkelstraat staat
geheel in de steigers en toch scooteren en fietsen de mensen gewoon over de stoep en onder
de steiger in die smalle doorgangen. Iedereen gooit zijn rotzooi gewoon op straat en laat
zijn honden loslopen, dat geldt overigens niet alleen voor de jeugd, maar ook voor ouderen.
Tegen al die zaken zou gewoon consequent moeten worden opgetreden met bekeuringen.
Dat zouden bevoegde straatcoaches kunnen doen.’
Resumé probleemfocus
Respondenten vinden dat buurtregisseurs zich vooral moeten richten op conflictbemiddeling
in de buurt en lokale overlastproblemen. Buurtregisseurs worden volgens
hen echter in de aanpak van die problemen onvoldoende ondersteund door de eigen
politieorganisatie. Over de prioritering van de politie in het algemeen zijn respondenten
niet tevreden, zowel ‘zwart-wit’ optreden als niet hard genoeg optreden valt
slecht. Volgens respondenten kampt de politie structureel met onderbezetting en een
onevenredige administratieve belasting. Respondenten zien dat andere partijen taken
oppakken waar de politie ze niet meer aankan en voelen zich enigszins misbruikt voor
taken die volgens respondenten eigenlijk door de overheid en/of politie uitgevoerd
zouden moeten worden.
Op het vlak van leefbaarheid merken respondenten op dat de buurtregisseur afhankelijk
is van derden bij de oplossing van problemen, wat vaak lang wachten impliceert.
Maar respondenten willen vlot zichtbare actie naar aanleiding van hetgeen zij aangeven.
Zij geven ook aan dat de buurtregisseur bepaalde problemen niet tot een definitieve
oplossing kan brengen omdat ze chronisch zijn, zoals jeugdoverlast. Ze hebben
niet de indruk dat buurtregisseurs overbelast zijn, maar constateren dat ad-hocwerk
absoluut ook onderdeel uitmaakt van hun werk.