Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

10 Perceptie actieve burgers
of meer is ingestort. In plaats daarvan heb je nu ProLiving, zij belonen bewoners als zij zich
vrijwillig inzetten voor de buurt. Zij hebben onder andere de flatcoaches geïntroduceerd,
feitelijk is dat een vorm van buurtregieschap. In ruil daarvoor krijgen vrijwilligers dan
tegoedbonnen en andere extraatjes.’
Respondenten willen actie op problemen waarmee zij dagelijks te maken hebben in
hun directe woonomgeving en verwachten in dat opzicht steun en daadkracht van
autoriteiten en de politie in het bijzonder. Een oudere respondente verwoordt vrij duidelijk
wat zij verwacht maar niet krijgt bij haar huidige buurtregisseur:
‘De vorige twee buurtregisseurs hielden zich wel bezig met leefbaarheid. Als ik ze belde
of een briefje voor ze achterliet op het bureau dan kreeg ik daar altijd reactie op en dan
bespraken we het probleem. Ze gingen er iets aan doen en koppelden dat terug. Dat mis
ik nu.’
Buurtregisseurs kunnen volgens respondenten geen definitieve probleemoplossing
bereiken. Zo geven meerdere respondenten aan dat het probleem met de jeugdoverlast
min of meer chronisch is, omdat de ene generatie de volgende opvolgt en sprake is
van structurele achterliggende factoren, die niet aan bod komen. Wel zijn respondenten
positief over preventieve acties van de buurtregisseur, zoals een door één van de
betrokken buurtregisseurs verzorgde anti-inbraak actie, in samenwerking met bewoners.
‘Definitief niet, die problemen steken steeds opnieuw de kop op. Er zijn steeds nieuwe
generaties jongeren. Er wonen hier grote gezinnen en op de oudere broers volgen de jongere
broertjes. Toen ik twaalf was zat ik thuis te spelen met mijn meccanodoos of ik knutselde
met radio’s, maar deze jongens hebben thuis vaak niets te doen, ze hebben geen speelgoed.
De Marokkaanse meisjes gaan allemaal naar de leeszaal, dat is vaak hun enig toegestane
uitje, ze worden strak gehouden. De jongens echter gaan doelloos op straat hangen.’
Slechts vier respondenten hebben iets gezegd over de mate waarin de buurtregisseur
volgens hen geleid wordt door de waan van de dag. Twee van hen merken dat
de buurtregisseur tijdelijk helemaal in beslag genomen wordt door een overval met
dodelijke afloop voor het slachtoffer in de buurt. Twee anderen hebben een onderling
afwijkende invalshoek. De één constateert dat bij de buurtregisseur op geen enkele
wijze sprake is van stress of overbelasting, de ander kan zich voorstellen dat de buurtregisseur
toch noodgedwongen relatief vaak met ad-hocproblemen bezig is.
‘Ik geloof niet dat deze buurtregisseur onder de indruk is, hij komt altijd heel ontspannen
over. Als ik hem tegenkom op de scooter heeft hij altijd tijd voor een praatje, bij de andere
buurtregisseurs is dat ook zo.’
255