Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

10 Perceptie actieve burgers
‘Begrijp ik het nou goed, dat de politie jullie ook vraagt van “willen jullie eens met die ouders
praten?” H + G: Ja, dat heeft de politie ons gevraagd. Als er een klein probleem is dan hoef
je niet naar de politie te gaan dan ga je zelf dat probleem oplossen. Als wij het probleem
oplossen zijn wij “geslaagd”. De politie vindt dat prima.’
De meeste respondenten geven echter aan, dat het bijna niet voorkomt dat zij in overleg
met de buurtregisseur samen bepalen op welke wijze bepaalde problemen moeten
worden aangepakt. Bijvoorbeeld omdat zij weliswaar problemen doorgeven, maar
vinden dat de aanpak daarvan een verantwoordelijkheid van de buurtregisseur is of
dat sprake is van een vrij heldere scheidslijn tussen wat burgers doen en hetgeen de
buurtregisseur doet. Dit laatste is het geval bij het sms-alert, waar door het sms-alert
volgens respondenten wel sprake is van een aanzienlijke invloed van de buurt op waar
de buurtregisseur aandacht aan besteedt.
‘Door het sms-alert vormen buurtregisseur en de deelnemers aan het sms-alert een enorme
aanvulling op elkaar, het sms-alert is ook een aansporing voor de buurtregisseur om zich
met bepaalde problemen uit de buurt bezig te houden. We vragen elkaar ook regelmatig
om advies. Maar beslissingen over te ondernemen actie nemen we als groep bewoners zelfstandig
en dat doet de buurtregisseur ook. Het komt ook regelmatig voor dat hij eerst met
hogerhand gaat overleggen.’
Gevraagd of de buurtregisseur burgers vraagt een rol te spelen in de aanpak, geven
respondenten al snel aan dat zij expliciet geen rol vervullen in de politieaanpak, anders
dan bijvoorbeeld alert te zijn op bepaalde situaties. Ook bij het sms-alert wordt benadrukt,
dat het niet gaat om een burgerwacht, omdat de deelnemers geen aanhoudingen
verrichten. In West vindt één van de Nederlandse respondenten het aanspreken
van hangjongeren geen taak voor hemzelf, maar voor de buurtregisseur, terwijl de
buurtbetrokken bewoners juist een bepaalde eer scheppen in het aanspreken van de
hangjeugd en het praten met hun ouders. Zowel bij deze buurtbetrokken bewoners
als bij de sms-alertgroep heeft verder de jeugd ook positieve aandacht en zijn respondenten
actief gericht op het wel betrekken van de jeugd, zodat vermeden wordt dat zij
vooral als verlengstuk van de politie worden gezien.
‘De jongeren waren er eerst bang voor dat het sms-alert puur bedoeld was om hen in de
gaten te houden. Maar speciaal voor hen heeft H ook borden ontworpen, zoals het bord
“zeiksnor” wat refereert aan sommige oudere bewoners die alleen maar zeuren. Nu is het
zo dat zowel jonge als oudere bewoners naar de deelnemers van het sms-alert toekomen
en bijvoorbeeld melden dat er iets gezegd is in de buurt of dat ze eens daar en daar langs
zouden moeten gaan om polshoogte te nemen.’
249