Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Aangehouden
9 Intermezzo: burgers over politie-interventies
Een andere respondente is een actieve bewoner uit Zuidoost, die zich al jaren belangeloos
inzet voor de buurt en in dat kader ook veel contacten heeft met de buurtregisseur.
Zij is arbeidsongeschikt en chronisch ziek. Ondanks jarenlange positieve
ervaringen in de samenwerking met opeenvolgende buurtregisseurs is haar positieve
beeld ten opzichte van de politie en haar bereidheid zich steeds weer belangeloos in
te zetten voor de leefbaarheid van haar buurt, aan het wankelen gebracht door een
ongelukkig treffen met de politie. Wat begint met een staandehouding voor vermeend
rijden zonder gordel eindigt uiteindelijk in een als hardhandig ervaren aanhouding
van respondente en haar dochter. Ten tijde van het interview was de uitkomst van
de zaak nog onbekend en respondente bezig met het indienen van een klacht. In het
volgende wordt het verhaal zoals ervaren en beleefd door respondente weergegeven.
Respondente is met haar beide dochters en kleinkind onderweg naar de opening van
het kantoortje van het project ‘ieder kind een eigen boek’ als zij staande gehouden
worden door een motoragente, die een bekeuring wil uitschrijven voor rijden zonder
gordel. Er ontstaat een woordenwisseling over al dan niet gebruiken van de gordel,
waarop de motoragente de dochter vraagt haar rijbewijs te tonen. Terwijl de dochter
het rijbewijs aan het zoeken is in haar tas, besluiten beide dames uit de auto te stappen,
waarop de motoragente versterking erbij vraagt. Volgens respondente arriveren vervolgens
ongeveer zes extra agenten. De motoragente geeft uiteindelijk een bekeuring voor
het niet onmiddellijk tonen van het rijbewijs. Respondente en dochter stappen boos en
met bekeuring weer in de auto en vervolgen hun weg.
Even later komt het op een parkeerplaats opnieuw tot een confrontatie met de politie.
Er ontstaat een heftige woordenwisseling, die eindigt in het hardhandig aanhouden
van respondente en haar dochter. Respondente wordt vervolgens beschuldigd van
mishandeling en haar dochter van poging tot doodslag. Respondente voelt zich zeer
onrechtvaardig behandeld en benadrukt dat ze dit van de politie van het wijkteam uit
haar buurt niet gewend is. De beschuldiging van mishandeling is in haar ogen absurd.
Ze voelt zich niet gerespecteerd en vindt dat ook politieagenten in staat moeten zijn
om gemaakte fouten toe te geven.
‘Ik hoorde dat ik die agente heb mishandeld. Nu was het niet meer belemmeren, nu werd
het mishandeling. Ik ben een vrouw van middelbare leeftijd, mijn gezondheid is niet optimaal.
Hoe kan ik tegenover zo’n jongedame staan, u heeft mijn lengte gezien, en haar
staan mishandelen. Ik heb dat mens met geen vinger aangeraakt…..Maar ik heb opgemerkt
dat sommige agenten mensen onderschatten. Dat ze nooit hadden gedacht dat ik
iemand ben die zich al jaren met de politie bemoeit en dat ik ook weet hoe het reilt en zeilt.
Want je leert het van de politie hoe te handelen, want je bent bezig in de wijk en je leert
ook dat je eerlijk moet zijn in het beoordelen van dingen voordat je de politie gaat bellen
als er wat aan de hand is of wat dan ook…..En dan maak je dit mee met de politie en dit
229