Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
202
‘Deze wijk heeft gewoon veel te lijden gehad onder bedreigingen, want als je getuigde
tegen een van die jongens of iets over ze meldde dan werden je ramen ingegooid of je huis
in brand gestoken. Daardoor durven mensen niet openlijk met je samen te werken.’
‘Bewoners zitten er ook helemaal niet op te wachten op dat soort avonden. Ze gaan niet
eens naar ouderavonden op school, dus laat staan dat ze naar een bewonersoverleg komen.
Marokkaanse bewoners al helemaal niet, want die verstaan dat niet en begrijpen dat niet.’
Veel buurtregisseurs werken daardoor vooral samen met professionals en bouwen ieder
een eigen lokaal netwerk op, meestal wel inclusief enkele actieve bewoners. Samenwerken
met professionals van bestuur en andere maatschappelijke organisaties betekent
ook dat buurtregisseurs deelnemen aan diverse overlegstructuren. Buurtregisseurs
zijn over het algemeen selectief in welke overleggen voor hen relevant zijn en binnen
veel wijkteams verdelen de buurtregisseurs deelname aan overleggen onderling. Zo
nemen de buurtregisseurs van een wijkteam in Zuidoost bijvoorbeeld bij toerbeurt
deel aan het brede zorgoverleg en delen twee buurtregisseurs uit Noord samen het
lokaal gezinsoverleg van het stadsdeel en zorgbreed overleg van de scholen. Het buurtveiligheidsteam
uit een buurt in West voert tweewekelijks overleg met het stadsdeel,
maar zonder bewoners.
Als belangrijkste professionele partners noemen de buurtregisseurs onder andere veiligheidscoördinator,
wijkcoördinator, medewerkers openbare ruimte en 12+ coördinator
van het stadsdeel, huismeesters en andere functionarissen van de woningbouw, maar
ook bijvoorbeeld medewerkers vergunningen en burgerparticipatie, opbouw werkers
en functionarissen van de GG en GD. Het gaat dan veelal om professionals waarmee
zij in de dagelijkse bezigheden veel samenwerken. Daarnaast zijn er veel coalities tussen
buurtregisseurs en professionals van verschillend pluimage bij het afleggen van
huisbezoeken. Zo bereikt men de problematiek ‘achter de voordeur’.
Buurtregisseurs zetten in het kader van preventief toezicht graag toezichthouders in.
Ze kunnen ook wijkteampersoneel en politiepersoneel vanuit het Ondersteuningsteam
District (OTD) inzetten, maar die capaciteit is beperkt en bij de verdeling wordt
door de wijkteamleiding vaak voorrang gegeven aan actuele ‘brandhaarden’ binnen
het wijkteamgebied. In iets mindere mate geldt hetzelfde voor de uitgebreide waaier
van verschillende soorten toezichthouders, die buurtregisseurs tijdelijk kunnen inzetten.
Dat een buurtregisseur toezichthouders tot zijn beschikking heeft en kan behouden
is geen vanzelfsprekendheid, daar moet hij of zij als het ware voor strijden. Andere
buurtregisseurs claimen ook toezichthouders en er kan verschil van inzicht zijn over
waar, hoe en wanneer ze ingezet moeten worden met wijkteamleiding en/of stadsdeel.
Het extra toezicht wordt immers meestal door het bestuur betaald.
Volgens buurtregisseurs zetten zij meestal alle beschikbare toezicht in die ze weten
te organiseren. Zo zet de buurtregisseur van een van de buurten in West voor zover
mogelijk veel politie in: het politiejeugdteam, noodhulpeenheden en politiestudenten