Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
probleem kan blijken te zijn. Zo vertelt een van de buurtregisseurs dat hij gedurende de
waarneming voor een andere buurt, na een melding van huiselijk geweld het nazorggesprek
achterwege liet doordat het slachtoffer bij de eerste pogingen haar te bereiken
de telefoon niet opnam. Toen zij enkele maanden later dood werd aangetroffen in haar
box, gaf dit hem achteraf toch te denken.
Ook de waan van de dag doorbreekt vaak activiteiten in het kader van het bevorderen
van een structurele probleemaanpak. Het is voor een buurtregisseur bijna niet
mogelijk zich aan bepaalde ad-hoczaken te onttrekken. Eén buurtregisseur geeft het
voorbeeld van het aantreffen van een wietplantage na een telefoontje van de woningbouw
met de mededeling dat men voor een pand staat en de zaak niet vertrouwt. Als
bij onderzoek vervolgens blijkt dat in het pand een wietplantage gevestigd is dan zit de
buurtregisseur de rest van de dag vast aan het zorgen voor de afhandeling. Een andere
buurtregisseur geeft als voorbeeld dat het onvermijdelijk is dat hij bij een overval in
zijn buurt aandacht besteedt aan die overval.
Een ander probleem bij het realiseren van structurele oplossingen is dat vele problemen
eenvoudigweg zelf van structurele aard zijn. Zo zullen buurtregisseurs altijd bezig zijn
met jeugd, eenvoudig omdat de ene generatie de andere generatie opvolgt. Daarnaast
wijzen buurtregisseurs erop dat veel probleemgezinnen het waarschijnlijk nooit geheel
zonder hulpverlening zullen redden, waardoor de crisissituaties zich na verloop van
tijd toch weer herhalen. Dat patroon wordt ook vaak gesignaleerd bij slachtoffers van
huiselijk geweld. Eerst zijn ze slachtoffer van de een en als ze daar vanaf zijn worden ze
na verloop van tijd weer slachtoffer van een ander.
Opnieuw wordt de afhankelijkheid van anderen genoemd als struikelblok voor structurele
probleemaanpak. Zoals eerder uiteengezet storen buurtregisseurs zich vooral
aan te veel praten over en te veel kansen geven aan ernstige probleemjongeren zonder
eens echt door te pakken. Het voelt voor menigeen als dweilen met de kraan open.
Bij één wijkteam noemen beide buurtregisseurs met dezelfde verontwaardiging het
voorbeeld van een notoire inbreker, die nadat hij was aangehouden voor een inbraak
samen met een draaideurcrimineel opnieuw wordt heengezonden met schorsende
voorwaarden. Daarnaast wordt de inzet van partners volgens buurtregisseurs belemmerd
door de ‘projectencarrousel’ in de hulpverlening en de dans om het geld die
daarbij hoort. Behoud van de eigen positie en bijbehorend inkomen is dan voor de
afzonderlijke organisaties belangrijker dan intensieve samenwerking met anderen teneinde
te komen tot een structurele aanpak van problemen.
Ten slotte wijzen buurtregisseurs op het verplaatsen van problemen, bijvoorbeeld bij
uitzetting van notoire overlastgevers. Ook trage opvolging van adviezen door de verantwoordelijke
afdelingen binnen de stadsdelen wordt genoemd. Zo werd met een verzoek
van een buurtregisseur en marktlui om de toegangswegen tot het markt terrein in het
kader van de verkeersveiligheid aan te passen twee jaar lang niets gedaan. Ook worden
soms structurele problemen gecreëerd, zoals in een nieuwbouwbuurt met veel tweeverdieners,
waar voor elk gezin standaard niet meer dan 1,2 parkeerplaats beschikbaar is.
196