Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

8 Perceptie buurtregisseurs
Buurtregisseurs hanteren verschillende strategieën om een structurele probleemaanpak
te bevorderen. Zo investeert één buurtregisseur graag intensief in het voeren van
gesprekken met slachtoffers van huiselijk geweld, waarbij zij de slachtoffers inzicht
geeft in de mogelijke gevolgen van hun situatie en eventuele mogelijkheden die situatie
te veranderen. Volgens andere buurtregisseurs heeft een buurtregisseur bij uitstek
tijd voor structurele probleemaanpak en het zelf bemiddelen bij kleine conflicten. De
meeste buurtregisseurs werken echt samen met partners en gaan in overleg met diverse
instanties om te zoeken naar oplossingen voor overlastgevende jongeren, die zij veelal
zelf aanwijzen. Soms gaan de oplossingen van dit soort coalities verrassend ver. Zo
vertelt een buurtregisseur over de zoektocht naar mogelijkheden om de oudste, meest
criminele zonen te scheiden van de rest van het gezin en ook de ouders te verplichten
die zonen niet opnieuw onderdak te verlenen.
‘Samen met de netwerkcoördinator 12+ van het stadsdeel zijn wij aan het kijken of wij een
verplichte verhuizing kunnen realiseren van vader, moeder en de jongste kinderen en de
oudste jongens uit huis kunnen plaatsen om ze in een begeleid woontraject onder te brengen
buiten Amsterdam. Dat is voor ons de meest mooie oplossing voor die problematiek. Je
hebt dan een enigszins beschermd gezin, vader en moeder kunnen niet opvoeden, maar die
meisjes, die redden het meestal wel. Natuurlijk kunnen ze hun eigen jongens niet de deur
wijzen. Dat gaat niet lukken als ouder. Dus je moet een verplicht kader zien te vinden dat
ze die oudere jongens niet meer binnen kunnen laten. Ze kunnen dan tegen die jongens
zeggen dat ze wel op bezoek mogen komen, maar dat ze niet meer thuis kunnen wonen
omdat anders de jongere kinderen uit huis geplaatst worden vanwege het gebrek aan een
veilige leefomgeving.’
Een groot deel van de buurtregisseurs benadrukt verder dat zij te maken hebben met
een veelheid aan kleine problemen in hun buurten, die ze snel op moeten pakken om
te voorkomen dat zij uitgroeien tot een groot probleem. Voorbeelden daarvan zijn
meldingen van buurtbewoners over overlastgevend gedrag van psychisch verwarde
personen of het aantreffen van een compleet gezin met vier kinderen dat door omstandigheden
moet rondkomen van 15 euro per week.
‘Als je bijvoorbeeld bij een gezin komt dat leeft van 15 euro in de week, die ze krijgen van
oma en al afgesloten zijn van gas en licht dan gaat dat je aan je hart en dan gaat zo iets voor,
waardoor andere dingen in een keer minder belangrijk worden.’
Echter, in hun streven naar structurele probleemaanpak stuiten de buurtregisseurs op
vele hindernissen. Om te beginnen moeten ze altijd kiezen wat ze gaan aanpakken
en bovendien wat eerst en wat later kan, alles aanpakken is onmogelijk. De keuze is
vaak moeilijk te maken, het onderscheid tussen structureel en ad hoc is lastig omdat
wat eerder minder urgent en belangrijk leek, later toch een signaal van een veel groter
195