Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

8 Perceptie buurtregisseurs
Voorwaarde daarvoor is volgens buurtregisseurs een heldere visie op de buurt, heldere
doelstellingen en aanjagen van de partijen die nodig zijn om een en ander te realiseren.
Een goed voorbeeld geven twee buurtregisseurs uit West met een buurtveiligheidsteam.
Zij hebben ervaren dat een buurtregisseur heel goed zelf naar justitie kan stappen
om een rechter van de noodzaak van bepaalde maatregelen ten aanzien van criminele
jongeren te overtuigen. Een van beide buurtregisseurs maakt gebruik van zijn
spreekrecht als een jongere voor moet komen en is in het kader van de beslissing over
een ondertoezichtstelling van een jongere zelfs gevraagd om een rapport. Dan lukt het
wel om bepaalde maatregelen door te zetten of te zorgen dat criminele jongeren langer
vast blijven zitten en niet binnen een paar dagen weer op straat staan.
Gevraagd naar criminogene factoren komen buurtregisseurs dus al snel uit bij bepaalde
doelgroepen. Echter, niet alle door hen onderscheiden doelgroepen zijn dezelfde als de
door de informatieknooppunten aangewezen prioritaire groepen en toch kunnen deze
groepen voor de leefbaarheid en veiligheid in een bepaalde buurt een storende factor
zijn. Binnen sommige wijkteams is de focus op veelplegers neergelegd bij projectleiders
en wijkteamrecherche en heeft de buurtregisseur er niet zo veel omkijken naar. Anderen
hebben te maken met groepen van volwassenen, waar de jeugdgroepenaanpak niet
past.
Een ander probleem is verplaatsingsproblematiek; een buurtregisseur heeft zelf geen
geprioriteerde jeugdgroep in zijn buurt, maar zijn beide buren wel. Die twee criminele
jeugdgroepen zijn daar onderwerp van aandacht, dus verplaatsen ze hun activiteiten
en heeft genoemde buurtregisseur, en vooral zijn buurt, er last van. Ten slotte worden
buurtregisseurs weliswaar verondersteld alles te weten en bij te houden van de
afzonderlijke overlastgevende dan wel criminele jeugdgroepen, maar komen ze daar
lang niet altijd voldoende aan toe. Een buurtregisseur legt uit, dat een eenvoudige
systeemscan niet voldoende is, maar thuisbezoek en structureel contact noodzakelijk
zijn om de informatie echt actueel te houden. Daarvoor ontbreekt echter vaak de tijd.
‘Je zult naar het gezin toe moeten, je zult moeten ontdekken hoe de gezinssamenstellingen
zijn, wat voor problematiek daarachter zit en ik denk dat je dan pas een goed beeld hebt
van een in kaart gebrachte groep jeugd. Maar dat kost tijd en dat zijn juist die dingen die
dan vaak in het honderd lopen omdat je er stomweg steeds niet aan toe komt. Het gevolg
is natuurlijk wel dat die jeugdgroep zich steeds meer ontwikkelt als overlastgevend of als
crimineel en dat niemand nou echt weet hoe het precies in elkaar zit.’
Structurele versus ad-hocprobleemaanpak
Bij de meeste buurtregisseurs staat het streven naar een vorm van structurele probleemaanpak
voorop. Dit is nauw verbonden met de integrale aanpak van achterliggende
oorzaken van criminaliteit en overlast in samenwerking met partners. Hoewel
zij slechts een deel van hun tijd kunnen besteden aan het werken aan structurele
193