Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
Sommige buurtregisseurs zijn positief over de samenwerking met andere partijen.
Eén van de buurtregisseurs meldt bijvoorbeeld dat de samenwerking met het stadsdeel
in het wijkteamgebied de laatste jaren sterk verbeterd is, vooral doordat daar ook
intern beter wordt samengewerkt tussen de afdelingen. Een andere is tevreden met de
hulpverlening die het stadsdeel heeft ingezet voor het overlastgevende deel van een
beruchte criminele jeugdgroep, waarvan de meesten volgens hem aan een opleiding
en/of baan zijn geholpen.
192
‘Het overlastgevende deel aanpakken was voor het stadsdeel en de meeste van die jongens
zijn toen echt geholpen en hebben inmiddels een baan of volgen een opleiding. Dat is heel
mooi en onverwacht. Zag je opeens in de buurt dat “er twee daar zaten te discussiëren met
een schoolboek, wat we nog nooit eerder daar hadden gezien”.’
Uit de verhalen van de buurtregisseurs over de afhankelijkheid van andere partijen
blijkt echter vaker enige frustratie over door hen gevoeld onvoldoende doorpakken van
de hulpverlening, maar ook van de justitiële autoriteiten. Dit ondanks dat buurtregisseurs
beseffen dat ook de hulpverlening kampt met capaciteitstekorten. Men hekelt de
situatie dat vooral jonge criminelen steeds opnieuw een kans krijgen en na een aanzienlijk
pad van misdaad toch steeds weer snel onder schorsende voorwaarden op vrije
voeten komen. Buurtregisseurs doen vaak veel moeite om de problemen van jongeren
in kaart te brengen, ook ten behoeve van hulpverlening, maar zijn niet te spreken over
de vrijblijvendheid van de aangeboden trajecten. Bovendien, als een probleemjongere
die wel in een traject zit 18 wordt, is het traject opeens afgelopen en zijn betrokken
instanties niet meer verantwoordelijk.
‘Bij het practicum kind en gezin hebben we dan overleg met de ouders, de jongere, de leerplichtambtenaar,
de 12+ coördinator van het stadsdeel en de huisbezoekers van SAOA 43 .
Toen werd voorgesteld om die jongen naar zijn oom in Syrië te sturen. Dat wilden de
ouders niet, wat ik me overigens goed kan voorstellen. Er moet wel enig contact mogelijk
blijven tussen ouders en kind. Maar als dan vervolgens voorgesteld wordt, dat de jongere
naar de Stelling gaat om daar zand af te graven en oude gebouwen op te knappen, dan
weigert zo een jongen dat en daarmee is de kous af. Dan mis ik dat zo een jongen gewoon
gedwongen wordt daar naar toe te gaan en mee te werken.… Dat mis ik in de hele linie
in Nederland, er wordt steeds maar weer gepraat en gepraat en steeds weer nieuwe kansen
aangeboden en dat heeft geen zin. Ik ben daar klaar mee.’
Op dit vlak lijkt het succes van de buurtregisseur in de aanpak van criminogene factoren
afhankelijk van de mate waarin hij of zij erin slaagt daadwerkelijk regie te voeren.
43 Stichting Aanpak Overlast Amsterdam.