Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
182
‘Sommige zaken besteed ik vanuit eigen initiatief veel tijd aan. Ik heb in mijn buurt een
ROC-lom-school, dat wil zeggen dat daar jeugd op komt die het op andere ROC’s niet
redde…Daar speelt nu bijvoorbeeld een openlijke geweldpleging en daar zijn veel getuigen
bij genoemd. Dan neem ik ook de tijd en de moeite om een uitgebreid proces-verbaal van
bevindingen op te maken en om diverse telefoontjes naar getuigen te plegen, zodat de
wijkteamrecherche ermee aan de slag kan. Die school pakt dat wel op en dan wil ik dat
zeker oppakken.’
De meeste buurtregisseurs menen dat sprake is van een combinatie van frontlijnsturing
en centrale sturing. De meningen over eigen ruimte en wat zij beleidsmatig verplicht
zijn lopen echter nogal uiteen. Volgens de een horen nazorgbezoeken en bonnenquota
erbij en volgens een ander gaat het om korpsprioriteiten. Nog een ander benadrukt de
eigen vrijheid in de wijze waarop hij invulling geeft aan zijn werk en is van mening
dat de aard van het politiewerk voldoende is om een heldere grens te bepalen van wat
wel en niet mag in het kader van zijn functie. Een ander geeft aan dat hij zich dient te
beperken tot de drie gekozen prioriteiten van het wijkteam, maar dat hij daarbinnen
alle ruimte heeft om eigen invulling aan de functie te geven.
In dit kader komt ook naar voren dat de meeste buurtregisseurs ervaren dat te veel
taken bij buurtregie worden weggezet, waardoor de eigen taakinvulling in gedrang
komt, zoals het nakomen van afspraken met partners. Bovendien wordt een deel van
de opgelegde taken als niet zinvol ervaren en zou ten koste gaan van tijd in de buurt.
Verder bestaat soms de indruk dat niet goed is nagedacht over wat wordt weggezet
bij buurtregisseurs. Zo wordt bijvoorbeeld het uitvoeren van het protocol huiselijk
geweld, inclusief het opleggen van een huisverbod als aanzienlijke inbreuk op de te
besteden tijd en gemaakte afspraken ervaren en worden huisbezoeken aan potentiële
overvallers vaak als niet zinvol ervaren. Sommige buurtregisseurs pleiten ervoor de
keuze voor het al dan niet uitvoeren van bepaalde taken aan wijkteamchef en buurtregisseurs
over te laten.
‘Een deel is verplichte meuk zeg maar, waarbij ik me wel eens afvraag of het wel alle maal
zo zinvol is en of er wel over nagedacht is. Bijvoorbeeld huisbezoek potentiële overvallers.
Huisbezoek rondom de jaarwisseling, de jeugdgroepen HKJ lijsten invullen, noem het
maar op wat er allemaal bij de buurtregie neergelegd wordt en dat gaat allemaal ten koste
van de tijd die je dan in die wijk kan zijn waardoor je je netwerk uitbreidt.’
Resumé bepalen van de aanpak
De meest gangbare vorm waarmee burgers invloed kunnen uitoefenen is het bewonersoverleg,
dat burgers gelegenheid biedt om problemen onder de aandacht van de
buurtregisseur te brengen. Slechts in twee van de veertien buurten spelen burgers vanuit
een bewonersoverleg daadwerkelijk een rol in de aanpak van veiligheidsproblemen.