Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
tonen concentratie op risicodoelgroepen, nadruk op samenwerking met professionals
en reactief werken in het kader van prioritaire delicten, waarbij enige actieve rol van
burgers nauwelijks aan bod komt.
Bij het bepalen van de aanpak van buurtregie is volgens wijkteamchefs de inbreng van
bewoners beperkt en eerder sprake van centrale sturing dan van frontlijnsturing. Die
inbreng varieert weliswaar per buurt en naar mate van organisatiegraad van burgers,
maar blijft overwegend beperkt tot het melden van incidenten. In probleembuurten
blijft zelfs dit melden vaak achterwege. Wijkteamchefs vinden dat de buurtregisseurs
een brede vrije ruimte behoeven voor het bouwen en onderhouden van netwerken,
maar benadrukken sterk beperking tot politiewerk en wijkteamdoelstellingen.
Bij de interne/externe gerichtheid van buurtregie ligt de nadruk van wijkteamchefs op
informatiegestuurde politie en is vaak sprake van een beperkte reikwijdte van burgercontacten.
De mate van fysieke aanwezigheid van de buurtregisseur in de buurt staat
onder druk, inzet van wijkteampersoneel op buurtissues komt onvoldoende tot stand
en alle wijkteams hebben te maken met moeilijk bereikbare groepen of deelgemeenschappen.
Wat betreft de probleemfocus lijken wijkteamchefs te neigen tot een enge probleemfocus
door de concentratie op problematische jeugdgroepen en beperkte eigen mogelijkheden
van buurtregisseurs om een structurele probleemaanpak te bevorderen.
Buurtregisseurs zijn relatief vaak bezig met de afhandeling van incidenten, worden
steeds vaker verplicht juist reactief te reageren en zijn daarnaast voor een structurele
probleemaanpak afhankelijk van andere partijen.
Wat betreft leiding geven aan buurtregisseurs is in toenemende mate sprake van directief
leiderschap op distantieaspecten en ontbreken van leiding op nabijheidsaspecten.
Van buurtregisseurs wordt verwacht dat zij ervoor zorgen dat andere partijen de aanpak
van achterliggende oorzaken van problemen op zich nemen terwijl zij zich zelf
moeten concentreren op ‘echt’ politiewerk. Er wordt eigenlijk niet gestuurd op de
oplossing van buurtproblemen, het realiseren van betrokkenheid van burgers en het
samenwerken met partners.
Wat betreft de aard van de samenwerking menen de wijkteamchefs dat burgers in
de samenwerking vooral een rol hebben als informant en niet als partner. De oorzaken
daarvoor worden voornamelijk gezocht in het soort bevolking waar men mee te
maken heeft en niet in de nadruk op inzet van toezicht en handhaving en een gebrek
aan politie-initiatieven om burgers te betrekken.
Wat betreft de strategieën van buurtregie erkennen wijkteamchefs een meerwaarde van
buurtregisseurs omdat zij meer preventief en proactief zouden werken, maar tegelijkertijd
eisen zij dat de buurtregisseur heldere grenzen stelt conform wijkteambeleid en wordt
gedogen unaniem afgewezen. Wijkteamchefs geven aan dat buurtregisseurs vooral werken
in de overleg- en probleemoplossende sfeer en daardoor van onschatbare waarde zijn
voor herstel dan wel creëren van draagvlak voor politieoptreden. Relatief strak handhaven
door verbaliseren, ook door buurtregisseurs, blijft echter een belangrijk punt.
174