Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
In het geval van bijzondere maatregelen of een bijzondere aanpak, zoals het vierfasenmodel
in de jeugdaanpak, moeten buurtregisseurs volgens wijkteamchefs net als de
overige wijkteammedewerkers handhaven. In het geval van bijzondere maatregelen,
zijn de buurtregisseurs overigens volgens een van de wijkteamchefs ook vaak degenen
die aanjager waren van het instellen van een dergelijke maatregel. Bovendien wijzen
de betrokken wijkteamchefs erop dat handhaven voorwaarde is voor verlenging van
zo een bijzondere maatregel. Als er niet consequent verbaliserend wordt opgetreden
tegen overtreding van bijvoorbeeld een alcoholverbod, dan is er aan het einde van de
termijn waarvoor de maatregel is ingesteld geen bewijs dat in het aangewezen gebied
nog steeds sprake is van overlast door openbaar drankgebruik en zal de maatregel niet
worden verlengd.
168
‘Bij handhaving van de maatregelen staan wij voor handhaven. De gemeenschap is ook het
soort gemeenschap dat duidelijkheid verwacht.’
De wijkteamchefs zijn het er verder over eens dat buurtregisseurs heldere grenzen moeten
stellen. Dat geldt in het bijzonder in Zuidoost waar veel bijzondere maatregelen zijn
ingesteld, maar ook in gebieden waar dat niet het geval is. Het gaat om helder handhaven
en controleren van de geldende regels, wat volgens wijkteamchefs iets anders is
dan zero tolerance. Of tot een zero tolerance aanpak wordt overgegaan is volgens wijkteamchefs
situationeel bepaald, maar er is dan altijd sprake van een wijkteamstrategie,
waar de buurtregisseur ook aan mee moet doen. Voorbeelden zijn de avond van Oud
en Nieuw of het absoluut niet tolereren van enige intimidatie, bedreiging of geweld
tegen politiemensen en ambtenaren. Ten slotte merkt een wijkteamchef op, dat buurtregisseurs
individueel ook hun handelwijze zullen aanpassen aan de situa tie en dat dit
één van hun kernkwaliteiten is. Dit laatste heeft echter ook een limiet.
‘Zero tolerance, dat is het niet en hebben we niet. Aan de andere kant is dit ook een gebied,
en juist gewoon door de samenstelling van je populatie, dat je gewoon duidelijk moet
maken wat de grenzen zijn waar men aan moet voldoen en wat we wel en niet accepteren.
Dat bepaalt je gezag in een gebied, waar mensen te maken hebben met een overheid die je
kunt omkopen en waarmee je kan marchanderen.’
‘Het verwachtingspatroon binnen de verschillende gemeenschappen is anders en daardoor
komen wij soms ook in een spagaat. De Marokkaanse gemeenschap verwacht een bepaalde
rol van de politie naar hun kinderen toe in de buitenwereld, gebaseerd op hun eigen achtergrond
en dat is bij de Afrikaanse, Surinaamse en Antilliaanse gemeenschap weer anders.
Een standaard autochtoon gezin verwacht ook weer iets anders, die willen gebeld worden,
die willen geïnformeerd worden, het is voor ons soms eigenlijk wel ingewikkeld om daar
steeds tussen te schakelen.’