Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

7 Perceptie wijkteamchefs
hij, zij aan zij met zijn collegae, daad bij woord voegt en bekeuringen geeft voor ongeoorloofd
gedrag. Daarbij aanvaardt men het risico van een mogelijke vertrouwensbreuk
met sleutelpersonen uit een buurt en eventuele wraakacties uit die buurt.
‘Het bonnenquotum is er gewoon, ook voor de buurtregisseur, dat hoort bij zijn werk.
Maar het is soms moeilijk gezien de vraag hoe zich dat verhoudt tot hun rol in hun buurt.
Toch verwacht ik van een buurtregisseur, die de hele dag in uniform door de wijk loopt,
en burgers doen dat ook, dat hij optreedt en een bon uitschrijft als daar aanleiding toe is...
Hij kan dat niet steeds achterwege laten en zijn wijkteamcollega’s optrommelen om die
bonnen te geven, dan krijg je scheve verhoudingen.’
‘Met de voorbereidingen voor Oud en Nieuw zitten wij natuurlijk met de bewoners van
Floradorp om tafel voor het jaarlijkse Oud en Nieuw vuur, met de afvaardiging van de
buurt dan… eerst doe je zaken met ze en dan rijdt er opeens eentje zonder rijbewijs rond.
Dat gebeurde vorig jaar, die man ging even een auto verplaatsen van A naar Z, een klein
stukje. Die buurtregisseur denkt “shit want eigenlijk moet ik de norm stellen”. Het betrof
een van de belangrijkste mannen in de organisatie van dat vuur. Het werd gelukkig opgelost
doordat een andere collega het heft in handen nam.
Het is wel een van de casussen die ik met de buurtregisseur heb doorgesproken … Ik zeg:
“…gewoon ook maar doen, soms wel de lijn rechtlijnig neerzetten, want mensen verwachten
dat. Dan zijn ze zich ook weer bewust dat je van de politie bent”. Daar hangt wel heel
veel van af, want op het moment dat het contact met zo een buurt vervolgens verbroken
wordt met belangrijke pijlers uit zo een buurt, dan merk je dat meteen. Dan worden vuurtjes
gestookt of weet ik veel wat maar ook het beheersbaar maken van zo een avond zelf is
belangrijk. Dus ik vind het echt een heel fragiel evenwicht.’
In het kader van verbinding met het wijkteam komt ook de verbinding met de recherche
ter sprake. Een wijkteamchef merkt op dat het vervelend is dat buurtregisseurs
vaak geen terugkoppeling krijgen van door hen aangebrachte rechercheonderzoeken.
Ze komen dan bij een incident, dragen dat over en horen nooit meer iets, waardoor
ze ook de betrokken burgers geen terugkoppeling kunnen geven. Een andere wijkteamchef
vindt de korpsleidingbeslissing om wijkteamrecherches van verschillende
wijkteams uit efficiency-overwegingen te clusteren onverstandig. Juist in die buurten
waar criminaliteit en overlast voor 85% jeugdgerelateerd is, is het zijns inziens beter
om wijkteamrecherche en buurtregie dicht bij elkaar te organiseren, dat bevordert de
onderlinge informatie-uitwisseling. Het volgende voorbeeld illustreert wat hij bedoelt.
‘Wij hadden bijvoorbeeld recentelijk een winkeldiefstal bij Albert Heijn. De volgende dag
kwam de broer van de winkeldievegge verhaal halen bij de filiaalhouder, vervolgens kwam
de vader ook nog eens een keer verhaal halen. … Aan zo een zaak, ook aan die bedreiging
moet net even iets meer aandacht besteed worden dan normaal. Terwijl het nu een zaak
163