Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
Het model van nabijheid en distantie betstaat dus uit acht verschillende dimensies van
het ‘regisseren van veiligheid en leefbaarheid in een buurt’, kortom buurtregie. Per
dimensie zijn twee aspecten benoemd die leiden naar de kenmerken van een ‘afstandspolitiemodel’
zoals lawful policing en twee aspecten benoemd die leiden naar de kenmerken
van een ‘nabijheidspolitiemodel’ zoals community policing. Door per dimensie
empirisch te onderzoeken of de buurtregisseur meer gebruikmaakt van nabijheidsgerelateerde
aspecten of meer van distantiegerelateerde aspecten kan een helder beeld
gegeven worden van het te verwachten effect van zijn praktijk, namelijk nabijheid of
distantie tot burgers. In het volgende zullen de dimensies een voor een worden besproken
en toegelicht.
5.4 Acht dimensies van buurtregie
1. Bepalen aanpak
De eerste dimensie van de governance van veiligheid gaat over wie bepaalt hoe de
orde in een samenleving eruit zou moeten zien. Vroeger was dit voorbehouden aan
de staat, tegenwoordig zijn ook alternatieve autoriteiten betrokken (Johnston & Shearing,
2003). Overeenkomstig werd de legitimiteit van politieoptreden onder het lawful
policing model gezocht in de wet, terwijl dit onder het community policing model
gezocht wordt in democratisering (Ponsaers, 2009).
Bij de aanpak van buurtregie zal veel inbreng van burgers en frontlijnsturing door de
buurtregisseur samen met lokale professionele partners, zoals bijvoorbeeld de huismeester
of de opbouwwerker, leiden tot een grote betrokkenheid van burgers en dus
tot nabijheid. Weinig inbreng van burgers en strakke centrale sturing zal daarentegen
leiden tot een geringe betrokkenheid van burgers en daarom tot afstand.
Distantie: geringe betrokkenheid burgers
– Geringe inbreng burgers
Bij het bepalen van de aanpak hebben burgers weinig tot geen invloed op wat en
hoe de politie zaken in een buurt aanpakt, burgers worden niet geconsulteerd of
burgers worden wel geconsulteerd, maar er wordt niets met hun bevindingen gedaan,
ze worden niet betrokken bij het bepalen van problemen en het bedenken en
effectueren van oplossingen.
– Centrale sturing
Het bepalen van de aanpak wordt gedomineerd door korpsprioriteiten en prioriteiten
uit het gemeentelijk veiligheidsbeleid en veel taken en protocollen voor de
wijze waarop ze moeten worden uitgevoerd worden van bovenaf opgelegd. Beleidsmakers
domineren de uitvoering.
112