Community policing - VU-DARE Home - Vrije Universiteit Amsterdam

Buurtregie met mate
om ons subjectieve veiligheidsgevoel als om objectieve veiligheidsmaatregelen, die in
balans dienen te zijn. Immers, als de subjectieve en objectieve veiligheid te ver van
elkaar afwijken, dan ontwikkelen we of een vals gevoel van veiligheid of we worden
paranoïde.
Veiligheid vereist een garantie waarin men vertrouwen heeft en waar men op kan
rekenen. Het gaat daarbij om de stappen die wij zelf en anderen ondernomen hebben
om veiligheid te bevorderen. Die stappen kunnen enerzijds informeel van aard zijn en
anderzijds kunnen zij voortkomen uit complexe veiligheidsprogramma’s (Johnston &
Shearing, 2003: 7-8).
5.2.2 Nodal governance
Johnston en Shearing kiezen in hun boek Governing Security (2003) expliciet voor
de term governance of security in plaats van policing omdat ze willen benadrukken dat
politiewerk tegenwoordig wordt uitgevoerd door een complex netwerk van publieke
en private instellingen en niet langer een monopolie is van de politie. De term policing
zou de aandacht te veel richten op de activiteiten van alleen maar de politie (Johnston
& Shearing, 2003: 10).
Bovendien introduceren zij de term nodal governance, die benadrukt dat de governance
van veiligheid wordt uitgevoerd door een veelheid van in beginsel gelijkwaardige
partijen. Anders dan andere auteurs (Garland, 1996; Braithwaite, 2000; Osborne &
Gaebler, 1993) zien zij de oplossing niet in herintroductie van het monopolie van
de regulerende staat, maar zoeken zij de oplossing in een nodale veiligheidssynthese,
waarin de staat gemeenschaps- en marktfalen controleert en vice versa gemeenschappen
en markt de staat controleren (Johnston & Shearing, 2003: 33-36).
De notie van nodal governance houdt erkenning in van het feit dat de huidige veiligheidszorg
een resultante is van een complex geheel van voortdurend veranderende
en variërende relaties tussen verschillende governance nodes (knooppunten) in tijd en
plaats (Shearing & Wood, 2003: 404). In deze netwerkversie van governance worden
staat en politie niet langer gezien als de enige aanbieders van veiligheid, maar als
slechts een van de knooppunten onder de anderen, zoals private en informele knooppunten
(Johnston & Shearing, 2003: 147).
Deze knooppunten zijn meer dan een toevallig kruispunt van informatie-uitwisseling
tussen netwerken. Volgens de nodal governance perceptie zijn het plaatsen waar de
stroom van informatie en communicatie wordt omgezet in actie. Nodes zijn governance
trefpunten waar kennis, vaardigheid en hulpbronnen geactiveerd worden om bepaalde
effecten te bereiken, zoals veiligheid (Burris, Drahos & Shearing, 2005: 37).
Binnen de governance van veiligheid staan twee dominante mentaliteiten over de governance
van veiligheid centraal. Ten eerste het punishment paradigm (strafparadigma),
dat aan ons strafrechtssysteem ten grondslag ligt. Het straf paradigma is gebaseerd op
straf, reactie en vergelding. Ten tweede het later opgekomen risk paradigm (risicoparadigma),
dat vanuit het bedrijfsleven tot ontwikkeling is gekomen. Het risicoparadigma
104