Download als pdf-bestand - Maatschappijwetenschappen ...

96
ties inluidde - grote verschillen tussen faculteiten waren.
De letterenfaculteiten waren veel dichter bij het hier geschetste beeld gebleven
dan de bèta’s. Jonge studierichtingen die zich moesten waarmaken en nieuwkomers
waren in de strijd om middelen en personeel, relatief zwaarder belast dan
gevestigde studierichtingen.
BREED PUBLIEK
Het onderzoek droeg in de jaren vòòr 1968 sterk het stempel van de hoogleraren.
Zeker in de letterenfaculteiten hing veel onderzoek samen met het onderwijs.
Hoogleraren verrichtten onderzoek, gaven daarover college en publiceerden dan,
na jaren, een boek. Een belangrijk deel van de artikelen werd geschreven in de
context van Nederlandse debatten. Soms lagen daaraan theoretische meningsverschillen
ten grondslag, soms politiek ideologische, soms ook methodisch-technische.
Meestal ging het vooral om de juiste beschrijving van de empirie. Tegelijkertijd
was er in de sociale geografi e een sterke neiging het vak en zijn resultaten
beschikbaar te stellen aan een breed publiek. Een aanzienlijk deel van de publicaties
verscheen in boekvorm, op een manier en in series die toegesneden waren
op de geïnteresseerde, ontwikkelde leek.
Ook in de jonge gammawetenschappen, waaronder de (oude) sociale geografi
e en de zeer jonge planologie gerekend kunnen worden, was die “letterensituatie”
tot 1968 aanwezig in die zin dat de hoogleraren het onderzoek domineerden.
Daarbij kregen hun individuele opvattingen en eigenaardigheden een
zo grote plaats dat P.J.W. Kouwe tijdens een congres van de vereniging van
Utrechtse geografi e studenten in 1962 opmerkte dat de geografen eens wat
meer geïnteresseerd moesten zijn in elkaars onderzoek en wat minder in elkaars
persoonlijkheden.
Deze paradijselijke toestanden heb ik nog meegemaakt.
Als in Utrecht afgestudeerde en daar in 1964 gepromoveerde sociaal-geograaf,
heb ik vanaf 1965 op SISWO op de afdeling planologie gewerkt. Eerst onder
leiding van Kouwe, later onder die van drs. G.J. van den Berg. Met ingang van
1967 was ik werkzaam als lector aan de VU.
Het is echter moeilijk om deze situatie vanuit het onderzoek ook als een gouden
tijd te bestempelen. Er was namelijk geen noodzaak om onderzoek aan te vatten
dat viel buiten de belangstellingsrichting van de wetenschappelijke staven. Er
was veel vrijheid en - afgezien van persoonlijke ambities - geen publicatiedruk.
Promoties kwamen nog zo weinig voor dat ze wekenlang stof tot conversatie
leverden in het vakgebied.
SISWO ondervond van die situatie de gevolgen.