Download als pdf-bestand - Maatschappijwetenschappen ...

zocht bleek dit ook nogal tegen te vallen. Overigens zijn er categorieën mensen
die bij defi nitie niet aan inspraak kunnen deelnemen en voor wie het ruimtelijk
beleid juist van bijzonder belang is: nog onbekende bewoners van een nieuw stedelijk
gebied, kinderen, toekomstige generaties. Anders dan sommigen denken bestaan er
wel methoden om dergelijke groeperingen te onderzoeken.
Mijn opvattingen weerhielden de directie er niet van om ook mij in te schakelen
toen rond de Derde nota het inspraakcircus op gang kwam. Ik herinner me verscheidene
spannende avondlijke bijenkomsten, onder andere in mijn toenmalige
woonplaats Gouda en in Winschoten. Of de aanwezigen als gelukkiger mensen
naar huis gingen, en of deze avonden enige invloed hadden op het beleid, heb ik
nooit kunnen ontdekken.
Voor het overige had ik als Haags ambtenaar niet zo veel rechtstreekse relaties
met burgers. Wel had ik veel te maken met provinciale planologen, waarvan ik
aanneem dat ze dichter bij de burger stonden. Gedurende een reeks van jaren
was ik voorzitter van de PPD-onderzoekersvergadering, een maandelijkse bijeenkomst
van hoofden van afdeling onderzoek van de Provinciale Planologische
Diensten, een in mijn ogen voor allen uiterst leerzaam gremium, dat echter in
1987 door het IPO de nek werd omgedraaid. De jaarlijkse excursies van deze
groep en afdelingsexcursies waren de voornaamste gelegenheden om ‘in het veld’
rond te kijken.
WIJ EN DE WETENSCHAP
Even terug naar het belang van de sociologie. In de jaren zeventig hadden ruimtelijke
ordenaars daar, ondanks hun kritiek, veel meer belangstelling voor dan
tegenwoordig (zie Ter Heide 1996). Dat bleek ook uit de gesprekken die een
aantal jaren werden gevoerd tussen leidinggevenden van de RPD en medewerkers
van de Faculteit der Sociale Wetenschappen van de Rijksuniversiteit Utrecht.
Die bijeenkomsten stonden bekend als het Reeuwijks Beraad. Zij vonden plaats
in een houten gebouw aan de Elfhoevenplas in Reeuwijk. Piet Thoenes opende
één ervan met ons welkom te heten “in deze waterkeet”, waarmee meteen duidelijk
is in welke tijd dit beraad van start ging. De gesprekken waren zeer geanimeerd
en heel leerzaam.
Ongeveer tegelijk met het Reeuwijks Beraad ontstond de Permanente Dialoog.
In het kader van de discussies over de (moeizame) samenwerking tussen RPD en
SISWO was het idee ontstaan om een conferentie te organiseren over “het samenspel
tussen onderzoek en beleid op het terrein van de ruimtelijke ordening”.
Die conferentie vond plaats in november 1972. Zij besloot een commissie in
te stellen om een ‘permanente’ voortzetting van de dialoog tussen onderzoek
en beleid te organiseren. De commissie bepaalde dat selecte gezelschappen uit
89