Download als pdf-bestand - Maatschappijwetenschappen ...

ige discussies. Hoogtepunten daarbij waren het congres over De gevolgen van
de bevolkingsvermeerdering op 26 maart 1949 en een reeks academische studiedagen,
de laatste in Tilburg op 10 en 11 maart 1952 (zie Steigenga-Kouwe 1995).
Emi gratie en industrialisatie werden bepleit; geboortebeperking bleef nog lang
taboe. Vooral leden van de Katholieke Volkspartij (KVP) wilden alleen praten over
de gevolgen van de geboortegolf, niet over de vraag of je er iets tegen kon doen.
Inmiddels had de RNP in 1946 de Commissie bestudering bevolkingsspreiding ingesteld.
Wil lem Steigenga, chef Arbeidsvoorziening en Onderzoek bij het Rijksarbeidsbureau,
werd gevraagd voor deze commissie, maar daar hij vaak voor de
bespreking van arbeidsaangele genheden naar het buitenland moest, werd zijn
verloofde tot plaatsvervanger benoemd. In het rapport van de Commissie – offi -
cieel een interimrapport, maar meer rapporten zijn nooit verschenen – werd
reeds in 1948 het beleid aanbevolen dat tien jaar later in het rapport Wes ten
des Lands vastgelegd zou worden: bevolkingsspreiding naar Noord, Zuid en Oost
door industrievesti ging, verplaatsing van rijksdiensten en infrastructuurverbetering,
en stichting van “satelliet steden” bij Amsterdam en Rotterdam.
GEHUWDE VROUW: GEEN AMBTELIJKE FUNCTIE
In juni 1947 trouwde ik en daardoor verloor ik mijn baan bij de Rijksdienst voor het
Nationale Plan. Een gehuwde vrouw mocht in die tijd geen ambtelijke functie vervullen!
Ik ging uiteraard niet stilzitten tijdens de rest van mijn leven. In grote lijnen bleef ik in
drie opzichten activiteiten ontwikkelen. Ik bleef samenwerken met mijn man. Tevens zette
ik me in voor de vrouwenbeweging. En in de politiek was ik onder meer actief als lid van
Provinciale Staten van Noord-Holland en van de Eerste Kamer.
Dit laatste betrof niet alleen aspecten van de ruimtelijke ordening, hoewel mijn man vanaf
1949 wel in dat vak werkzaam was.
DE MENING VAN HUISVROUWEN OVERGESLAGEN
Het heeft enige tijd geduurd voordat het planningproces voor alle partijen naar
tevredenheid verliep. De verhouding tussen de inbreng van onderzoekers en
technici in het plan proces was niet altijd duidelijk. Ook de rol van de politici en
de burgers, voorzover ze geen belanghebbende grondeigenaars waren, bleek lastig
in te pas sen. Nu hadden mijn man en ik tijdens een verblijf in de Verenigde
Staten het planningpro ces aldaar bestudeerd en de meeste stedelijke planologische
diensten ten oosten van de lijn North Dakota, Colorado en New Mexico
bezocht. In al die steden bestond een burgercommissie met adviserende of ver-
31