Download als pdf-bestand - Maatschappijwetenschappen ...

BELEIDSEVALUEREND ONDERZOEK
147
Wat betreft de burger als actor lijkt overigens enige voorzichtigheid geboden.
Wordt deze niet al te vanzelfsprekend in een (onbetaalde) actieve rol geplaatst.
Het is immers denkbaar dat er een verband bestaat tussen de mate van participatie
en het gebrek aan plankwaliteit. Bij hogere kwaliteit zou het wel eens erg stil
kunnen worden bij inspraakprocedures. Interessant is dat zich een omgekeerde
wereld aftekent waarbij het nu vooral de burgers zijn die via het uitoefenen van
hindermacht aandacht vragen voor aspecten als leefbaarheid, landschapskwaliteit
en milieu, aspecten waarvoor juist beleid de verantwoordelijkheid (behoort)
te dragen.
Om van eerder gemaakte fouten te leren en dat eventueel leereffect te kunnen
waarnemen is het essentieel om over beleidsevaluerend onderzoek te kunnen
beschikken. Dit vergt van beleidskant een kwetsbare opstelling die nog weinig
wordt aangetroffen. Institutioneel wordt door de instelling van Rekenkamers bij
provincies en gemeenten inmiddels een belangrijke schrede in die richting gezet.
Gegeven de vaak enorme bedragen aan publiek geld die met ruimtelijke projecten
zijn gemoeid zou onafhankelijk evaluerend onderzoek eigenlijk standaard
moeten zijn.
De verhouding O2B2 , centraal onderwerp van deze bundel, kan dus op heel wat
terreinen zowel procedureel als in de praktijk van complicaties worden ontdaan. Het
verschillen van inzicht wordt dan tenminste teruggebracht tot het noodzakelijke:
tegenstellingen kunnen minder kunstmatig zijn. Er behoeft minder te worden
uitgevochten en het kan op basis van meer argumenten. Daarmee is de sprong
naar een kennissamenleving natuurlijk nog niet gemaakt. Dat was ook de opzet
van deze bundel niet. Wel kunnen er gunstiger voorwaarden ontstaan. De bijdragen
van de Senioren in deze bundel over ruimtelijke ordening illustreren dat
kennis maken net als beleid mensenwerk blijft. Daarbij worden fouten gemaakt.
Het zou echter prachtig zijn als volgende generaties kennismakers niet dezelfde
maar onvermoede dus nieuwe fouten begaan.
Dan is immers sprake van vooruitgang en heeft het uitbrengen van deze bundel
aan het doel beantwoord.
Literatuur
M. Bierman en H.C. Meinsma m.m.v. W. Derks, Ruimte sparen in de Westelijke
Mijnstreek, SISWO, Amsterdam 1998
M. Roscam Abbing i.s.m. A.A.J. Pols en M. Bierman, Hoe spoort het water?
Werkdocument TU Delft / SISWO, Amsterdam 1999