Download als pdf-bestand - Maatschappijwetenschappen ...

144
Beleidsinstellingen blijken niet alleen snel over onderzoeksresultaten te willen
beschikken maar ook ten aanzien van een heel scala aan onderwerpen. Dit brengt
met zich dat aan onderzoekers eisen worden gesteld die zelfs een schaap met
vijf poten niet kan volbrengen. In verschillende bijdragen komt dit verschijnsel
aan de orde. Wat betreft het schaap met vijf poten probleem is het aardig om
te constateren dat de kritiek die er aanvankelijk bestond op SISWO vanwege
het niet goed werken van de manjaarovereenkomst RPD-SISWO (bijdrage
ter Heide) inmiddels aanzienlijk is genuanceerd nadat zich soortgelijke problemen
voordeden bij het daarna opgerichte Planologisch Studiecentrum/TNO.
De eigen aardigheid van onderzoek leidt tot aansluitingsproblemen bij degenen
die juist om dat onderzoek verlegen zitten.
ONDERZOEKERSPOOL
Er lijken verschillende mogelijkheden om enigszins aan dat probleem tegemoet
te komen. Er kunnen natuurlijk meer onderzoekers worden aangetrokken zodat
aan snelheid wordt gewonnen. Het ligt verder voor de hand om in te zetten op
het kweken van multi-inzetbare onderzoekers met een bredere disciplinaire achtergrond.
Voorts zou er een onderzoekers pool in stand kunnen worden gehouden
opdat tijdig terzake voldoende deskundige wetenschappers beschikbaar zijn
om nieuwe of gewijzigde beleidsvragen te bestuderen: een mensenjaren-overeenkomst
dus eigenlijk. Detachering bij de universiteiten is een mogelijkheid. Eenvoudig
zal dit echter niet zijn vanwege de ingrijpende reorganisatie processen
en bezuinigingsgolven die de universitaire wereld de afgelopen decennia hebben
getroffen (zie de bijdrage van Hoekveld). Er blijkt weinig carrièreperspectief
meer voor aankomende wetenschappers. Het wetenschappelijke corps vergrijst
snel. De spanning op de arbeidsmarkt voor hoger opgeleiden neemt door de
ontgroening van de samenleving nog eens extra snel toe. Dit alles bemoeilijkt het
op peil brengen van de wetenschappelijke slagkracht, juist op een moment dat
daaraan grote behoefte begint te bestaan. Hier zal een inhaalslag moeten worden
gemaakt.
Om nieuwe loopgraven tussen onderzoek en beleid te vermijden en facultaire
en departementale verkokering tegen te gaan pleiten verschillende auteurs voor
informeel opererende intermediaire werkgroepen die zich buiten de geëigende
structuren en disciplines wagen om tot vernieuwende beleids- en onderzoeksagenda’s
te komen. Tevens kunnen die vroegtijdig en voldoende gedocumenteerd
anticiperen op toekomstige beleidsvraagstukken. Dat kan ook het morsen met
onderzoek voorkomen.
De Permanente Dialoog tussen Wetenschap en beleid waaraan gezaghebbende
beleidsmensen en vooraanstaande wetenschappers deelnemen, moet nieuw leven
worden ingeblazen (Buissink).