Download als pdf-bestand - Maatschappijwetenschappen ...

104
ten” op het “onderzoekssubsidieaanvraagformulier”. Die condities voor het onverwachte
moeten echter terug in het universitaire onderzoek. Dan wordt dat
onderzoek ook van zelf méér dan x % taakbelasting.
Onderzoek gaat dan ook weer inspirerend werken op het onderwijs omdat de
onderzoeker dan zijn geestdrift rechtstreeks overdraagt aan de studenten.
Meer dan via de zoveelste, tot in details en minuten geprogrammeerde cursus
onderzoeksvaardigheden zal hij of zij juist door enthousiasme een brug(getje)
kunnen slaan tussen de Scylla en Charybdis van universitair onderwijs en onderzoek.
Hopelijk wordt door dat enthousiasme de liefde voor “de weg der waarheid”
sterker dan de wens om de opdrachtgever te dienen.
Al is het empyreum door vele individuele en maatschappelijke tekortkomingen
niet haalbaar, een verlangen daarnaar moet, als
‘geloften’, blijven bestaan.
Gerard Adriaan Hoekveld (1934) studeerde van 1951
tot 1956 sociale geografi e te Utrecht bij de hoogleraar
A.C. de Vooys en de lector dr. Chr. van Paassen.
Na zijn diensttijd bij de luchtmacht werd hij leraar aardrijkskunde
te Amsterdam en Amstelveen in 1958. In
1964 promoveerde hij in Utrecht bij prof. De Vooys op
de dissertatie ‘Baarn: schets van de ontwikkeling van een
villadorp’. In 1967 werd hij naast de hoogleraar prof. Dr.
M.W. Heslinga als lector benoemd aan de Vrije Universiteit
om onderwijs en onderzoek te verrichten met betrekking tot de ‘sociale geografi
e, in het bijzonder de stads en plattelandsgeografi e der westerse landen.’
Tot 1976 was hij voorzitter van twee vakgroepen, die van de ‘Stads- en
Plattelandsgeografi e der westerse landen’ en die van de ‘Ecumenologie en
onderwijsgeografi e’.
De eerste verzorgde een onderzoeksopleiding en was vooral gericht op aanstaande
planologen. De tweede vakgroep was vooral gericht op de opleiding
van leraren. In 1985 werd de subfaculteit ‘Sociale Geografi e en Planologie’
van de VU opgeheven.
Hoekveld vertrok naar de Universiteit Utrecht om daar een leeropdracht te
aanvaarden in ‘de geografi e voor educatie en de regionale geografi e’.
In 1998 ging hij met emeritaat.
Hij kreeg toen een Liber Amicorum aangeboden dat onder redactie staat van
J. Hauer, D. de Pater, L. Paul en K. Terlouw, ‘Steden en Streken, geografi sche
opstellen voor Gerard Hoekveld’. Van Gorcum, Assen 1998.