Download als pdf-bestand - Maatschappijwetenschappen ...

100
universitaire sociaal-geografi sch onderzoek in de jaren zestig geen goed gedaan,
hoewel de meeste onderzoekers elkaar toen nog persoonlijk kenden.
2. DE JAREN ZEVENTIG EN TACHTIG:
INFERNO OF PURGATORIS?
In de jaren zeventig kregen de universitaire onderzoekers te maken met vele
ingrepen in het universitaire bestel. “Posthumus” (zie bijlage) was nog kinderspel
in vergelijking met de democratisering en de stroom van vernieuwingen die over
de faculteiten werd uitgestort. In de bijlage zijn slechts de belangrijkste Haagse
bemoeienissen genoemd. Naast deze stukken uit Den Haag waren er ook nog
allerlei plannen en aanvullingen of uitwerkingen die de universitaire bureaucratieën
over de faculteiten uitstortten. Per universiteit liep die “productie” sterk
uiteen naar omvang en inhoud. Tot na het midden van de jaren zeventig stond
echter overal het onderwijs in het centrum van de aandacht der faculteiten. Studenten
gebruikten hun invloed om het onderwijs permanent ter discussie te stellen.
Toegepast onderzoek stond steeds onder de verdenking een instrument van
de uitbuitende klasse te zijn. Bij benoemingen had de goede docent een pre
boven de goede onderzoeker. Bovendien werd het onderwijs steeds meer geïntensiveerd
waardoor de beschikbare tijd voor onderzoek geringer werd.
‘DE REST REGEL IK WEL MET DE HEREN.’
Beoefenaars van de gevestigde wetenschappen hadden een lage dunk van de jonge ruimtelijke
wetenschappen. In 1965 werd ik door SISWO ‘uitgeleend’ om als secretaris te dienen voor de
commissie die de studie planologie een plaats moest geven in het Academisch Statuut. Voorzitter
was de befaamde Leidse jurist prof. mr. Polak, later nog korte tijd minister. Die liet me ‘op
zicht’ komen om te bekijken of hij me wel als secretaris wilde hebben.
In dat gesprek zei hij onder meer: ‘Jammer dat u ook uit die hoek komt maar u lijkt me toch
wel geschikt. We zullen die vakidioten op één lijn moeten zien te krijgen. Dat doen we zo: u
schrijft de concepttekst voor het Academisch Statuut en vervolgens de notulen daar naar toe.
De rest regel ik wel met de heren. Inhoudelijk stelt het immers toch niet veel voor.’
TEGENDRUK
Hoewel de studentenrebellie snel afnam en terwijl de democratisering en de
onderwijsdominantie niettemin voortduurden, begon in de jaren tachtig de
tegendruk. Er werden onderzoeksprogramma’s, verantwoording van tijdsbesteding
en spoedig ook derde-geldstroom-fi nanciering geëist.