Klik hier om die volledige joernaal in PDF-formaat af te laai - LitNet

LitNet Akademies Jaargang 9(2), Augustus 2012
onbekendheid met mekaar, die geslag van die deelnemers en die relatiewe status van
deelnemers).
Robinson (2001d:29) onderskei tussen taakmoeilikheid en taakkompleksiteit. Hy (2001c:295)
is van mening dat dit die leerderfaktore is wat ’n taak meer of minder moeilik kan maak.
Volgens Robinson (2001c:295) is taakmoeilikheid die leerders se persepsies van die taakeise
en dit verklaar die verskil in taakuitvoering tussen twee leerders. Dit behels die faktore wat
toegeskryf kan word aan die verskynsels wat bydra tot die verskillende maniere waarop
studente leer en take uitvoer. Dit is met ander woorde die resultaat van die vermoëns wat
hulle na die taak bring, soos byvoorbeeld intelligensie en vaardighede, maar omvat ook die
affektiewe response, soos spanning, selfvertroue, motivering en angs. Dié kategorie word
verdeel in bekwaamheidskenmerke en affektiewe kenmerke (Robinson 2001d:32).
3.3.1 Beginsels van taakordening
Robinson (2001c:301) betoog in die kognisiehipotese dat die ordening van take van
eenvoudig na kompleks tot taalleer en -ontwikkeling mag lei. Robinson (2007a:22) beweer
dat daar drie beginsels en besluitnemingspunte vir sillabusordening en -ontwerp in die
taakgebaseerde benadering is:
Beginsel 1: Interaksionele eise word nie gegradeer en georden nie
Robinson (2007a:22) se siening is dat die taakomstandighede, byvoorbeeld [+/-
eenrigting]/[+/- gelyke status en rol], elke keer nageboots word wanneer pedagogiese
taakweergawes uitgevoer word.
Robinson (2007a:23) is van mening dat taakkompleksiteit in twee fases vermeerder word.
Die twee fases is belangrike besluitnemingspunte vir taak- en sillabusontwerp:
Beginsel 2: Hulpbronverspreidende performatiewe kenmerke word eerste vermeerder in
kompleksiteit
Volgens Robinson (2007a:23) word die hulpbronverspreidende kenmerke eerste vermeerder
in kompleksiteit. Met ander woorde: indien die teikentaak gesamentlike taakuitvoering
sonder beplanningstyd vereis, word beplanningstyd bygelas en die taak word eers individueel
uitgevoer. Die rasionaal hiervoor is om eerstens toegang tot, en konsolidering van, die leerder
se huidige tweedetaal-intertaalsisteem in eenvoudige pedagogiese take te verskaf.
Beginsel 3: Hulpbrongerigte ontwikkelende kenmerke word daarna vermeerder in
kompleksiteit
In die tweede stadium word die kognitiewe/konseptuele eise geleidelik tot die verwagte
teikenvlakke verhoog. Robinson (2007a:23) argumenteer dat die eerste fase die leerder se
aandags- en geheuebronne op die aspekte van die tweedetaalsisteem wat nodig is om die
toenemend komplekse konsepte te kodeer, kan rig. Daardeur word voldoen aan die
toenemend komplekse funksionele eise wat nodig is om die taal te gebruik.
631