Klik hier om die volledige joernaal in PDF-formaat af te laai - LitNet

LitNet Akademies Jaargang 9(2), Augustus 2012
vername politieke leier en intieme bondgenoot van Mahatma Gandhi, en Mohammed Hamid
Ansan, die huidige visepresident van Indië.
Banaras Hindoe-universiteit in Varanasi, Noord-Indië, is eweneens gestig ten einde onderrig
en navorsing in alle wetenskapsvelde te verskaf, en om by te dra tot die ontwikkeling van
Indië, deur ’n hoëronderwysondervinding te verskaf wat geïnspireer is deur Hindoewaardes
en -etiek. Die universiteit bestaan uit 124 departemente en 14 fakulteite, waarvan sommige as
die beste in Indië gereken word. Gedurende die tydperk 1999 tot 2009 het akademici van dié
universiteit 4 440 artikels in internasionaal-geïndekseerde tydskrifte gepubliseer (Rosso
2011:94).
Chulalongkorn Universiteit in Bangkok, Thailand, word beskou as Thailand se beste en mees
gesogte universiteit. Die universiteit is in 1917 deur koning Chulalongkorn gestig as
antwoord op die groeiende Westerse teenwoordigheid in Suidoos-Asië. Die missie van die
universiteit is om graduandi van die hoogste kaliber te lewer, om kennis te skep wat die Thaisamelewing
sal bevoordeel, en om die land se kultuur, godsdiens en kunste te bewaar en te
bevorder. Teen 2009 het dié universiteit die 138ste plek op die Times Higher Education se
rangorde ingeneem.
Die Pontificio Universidad Católica De Chile in Santiago, Chili, is in 1888 deur die
Aartsbiskop van Santiago gestig as ’n Katolieke hoëronderwys-alternatief vir die groeiende
neiging van die staat om die alleenverskaffer van hoër onderwys te word. Intussen het die
universiteit gevorder tot die mees gesogte universiteit onder voornemende studente in Chili,
asook tot die 277ste posisie op die Times Higher Education se rangleer – die derde hoogste
gegradeerde universiteit in Latyns-Amerika (Rosso 2011:97).
By bogenoemde kan nog ’n vyfde interessante geval gevoeg word. Die Nasionale
Ontwikkelingsplan: Visie vir 2030, wat pas verskyn het en waarna hier bo verwys word,
noem dat die Universiteit van São Paolo, Brasilië, se jaarlikse ISI-artikeluitset van 9 000 die
gesamentlike totale uitset van 8 200 vir alle Suid-Afrikaanse universiteite oortref (RSA
2011:272). Tog is die universiteit bekend vir sy rigiede beleid oor Portugees as
onderrigmedium – doktorale proefskrifte mag byvoorbeeld slegs in Portugees geskryf word
(Salmi 2011:232).
Dit is reeds moeilik is om vandag te praat van ’n Afrikaanse universiteit, omdat geen
universiteit meer uitsluitlik Afrikaans as onderrigmedium gebruik nie. As teenhanger teen die
ietwat ontmoedigende gebeure by ’n hele aantal Suid-Afrikaanse universiteite die afgelope
dekade en meer, dat tweetaligheid dikwels die universiteit op ’n glybaan na ’n eentalige
Engelse universiteit plaas, hou bovermelde internasionale voorbeelde ’n besielende
alternatiewe model voor.
301