Juni 2012 - vrijwillige inzet voor en door jeugd en gezin

Jolien Wenink: Hoe zien jullie de toekomst?
Ger Roos: ‘Borging blijft een belangrijk aandachtspunt.
Het is niet moeilijk mensen met onze verhalen te
inspireren, maar wel om onze aanpak zo te vervlechten
dat deze blijft staan als we weg zijn. je moet eigenlijk
een soort stadspedagoog hebben, die er permanent
aandacht voor vraagt, eisen stelt en de subsidies in de
gaten houdt. utrecht Stad heeft ervoor gekozen een
Vreedzame Stad te willen worden. 60 procent van de
basisscholen is daar nu een Vreedzame School. De
gemeente heeft hier geld voor uitgetrokken, tot uiterlijk
2014. Daarna houdt het echt op, maar dan hebben we
ook de halve stad gehad. Of eigenlijk meer, want de
drie welzijnsorganisaties in utrecht hebben allemaal
uitgesproken dat ze een Vreedzame Organisatie willen
worden.’
Marina van der Wal: ‘wij hebben bewust gekozen voor
samenwerking met het Cjg, want wij bestaan niet eeuwig
en zitten niet in elke regio, de Cjg’s wel.’
Ger Roos: ‘wij hebben de Cjg’s waar dat kon bij de
Vreedzame wijk betrokken, maar werken toch vooral
met de gemeentes samen.’
Marina van der Wal: in sommige gemeentes krijg je
zo moeilijk iets van de grond…’
Jeske de kort: ‘wij starten vaak gewoon. Dan merkt
de gemeente dat het werkt en komt er wel geld. Bij
dat project tegen radicalisering was het lastig dat
gemeentes niet als “radicale gemeente” bekend willen
staan. Daarom kwamen we soms moeilijk binnen om
jongeren onderzoek te laten doen. in allerlei plaatsen
zijn we begonnen met jongeren zelf en de jongerenwerkers
om hen heen. wij bereiken het meeste via lokale
verenigingsafdelingen. Daarom trainen we jongeren van
onze afdelingen in heel Nederland. De training hebben
we samen met hen ontwikkeld. Bij het project Doen!
ondersteunen we jongeren in dorpen waar niet veel te
beleven is bij het zelf organiseren van activiteiten en het
opzetten van afdelingen. Dat heeft vaak veel voeten in
de aarde.’
Marina van der Wal: ‘ja, het lijkt me bij bepaalde
gemeentes lastig. ik kom zelf uit een dorp waar weinig
is voor jongeren en dan zie je dat de gemeente het
probleem eigenlijk niet snapt.’
Jeske de kort: ‘in het ene dorp is de burgemeester
welwillend en wil men graag dat het dorp aantrekkelijk
is voor jongeren, in het andere dorp willen ze niks.
Als ik bij een gemeente kom proef ik het direct. Als je
het licht in iemands ogen ziet, wil je meedoen en overdragen.
Dat licht heb je zelf in je project, maar ervoor
zorgen dat anderen dat ook krijgen is een hele kunst.
Als je eenmaal een beetje naam heb komt de organisatie
wel naar je toe.’
Ger Roos beaamt: ‘je krijgt ambassadeurs.’
VRIJWILLIGE INzet 113