vvv 19.02.10.indd - Radio Programma's - Tros

6
is uitdrukken en illustreren. Het is
een adem die, wanneer hij hoorbaar
wordt, tot een psalmodie kan uitgroeien…”
Dusapin heeft dan ook
veel ‘geheimzinnigs’ in zijn cryptische
werk binnengesmokkeld. Zo
moeten de snaren en de boog van de
cello in plaats van met vioolhars met
alcohol ingewreven zijn. Bijzondere
speeltechnieken en microtonale verkleuringen
zorgen voor intrigerende
klanksensaties. Celo bestaat uit drie
karakteristieke delen. Het werk opent
met een ‘Très sombre, pesant et profond’.
De cello fantaseert over een
zuchtende dalende terts (g/e) die ook
in de rest van het werk een centrale
rol speelt. Gedurende de hele compositie
heeft de luisteraar de indruk dat
de cello doelloos in het orkestlandschap
ronddwaalt. Er zijn wel – net
als in een traditioneel celloconcert –
een solocadens (in het tweede deel)
en een fi nale (‘néanmoins, assez libre’,
‘desalniettemin tamelijk vrij’),
die echter geen ‘uitsmijter’ is in klassieke
zin. Tot op het laatst houdt de
cellist zijn geheimen voor zichzelf.
Schotse stillevens
Gavin Bryars behoort tot de componisten
die in de jaren zeventig van de
elitaire esthetiek en de technische en
rekenkundige muziek van hun voorgangers
afstand genomen hebben.
Evenals Arvo Pärt en Philip Glass vulde
de Engelsman met zijn muziek een
lacune. Bryars’ composities houden
het midden tussen ‘serieuze’ en ‘lichte’
muziek, ze hebben een meditatieve
inslag en een spirituele lading. De
Brit is van huis uit improviserend
musicus en met zijn ongecompliceerde
en welluidende muziek zowel in de
klassieke alsook in de populaire
muziekwereld succesvol. Met zijn
stuk Jesus Blood belandde hij in 1993
zelfs in de Britse hitlijsten. Ook
choreografen, theater- en fi lmregisseurs
voelen zich aangetrokken tot
Bryars’ toegankelijke muziek: hij heeft
samengewerkt met onder andere
Robert Wilson en William Forsythe,
Gavin Bryars
NICK WHITE