Untitled

G E S C H I E D E N I S . 85
adem zou verdedigen, en dat de Geestelijken niets na C. G.
van hunne regten en voorregten zouden afftaan,
voordat de Paus van Rome, wiens gezag zij in de-
tot 1552.
zen alleen erkenden, en die de hoogde regter in
verfchillen was, hieromtrent beflisfend uitfpraak zou
gedaan hebben.
De Koning, hier door getroffen, en befpeurende,
dat fommigen van de Rijksleden, die aan den ouden
Godsdienst gehecht waren, het oor leenden aan
de woorden van den Bisfchop, dond op en vertoonde
in eene deftige aanfpraak, de dienden, door
hem aan het vaderland , zoo dikwijls met gevaar
van zijn leven, bewezen, terwijl de Geestelijken ledige
en lutje aanfchouwers geweest waren, welke
dienden men thans met ligtzinnigheid en ondankbaarheid
beantwoordde, daar men hem zelfs van Ketterij
wilde betichten; hij verklaarde, de Koninklijke Majedeit
niet in naam of in vertooning te willen bezitten
, maar indien men zijn gezag wilde verachten,
dat hij dan liever van de regering wilde afftaan;
gelijk hij ook terdond daarop, met groote
verontwaardiging, in diezelfde vergadering, de Koninklijke
waardigheid in derzelver fchoot nederlag,
alleen vorderende, dat hem eerst zijn vaderlijk erfgoed
, en de kosten aan het Rijk bedeed, zouden
herdeld en goed gedaan worden , wanneer hij niet
alleen van het Rijk afdaan, maar ook het vaderland
verlaten wilde, zonder daar ooit in weder te keeren.
Met deze woorden verliet de Vorst de vergadering
, begevende zich met de Krijgsbevelhebbers,
die hem aankleefden, naar het Koninklijk Slot, drie
F 3 da