Untitled

G E S C H I E D E N I S . 259
vrouw vond troost en rust in zijne redenen , en 1 a C. G.
ging dienzelven avond, met een bezadigd gemoed , i aari5i7.
hares wegs, daar ieder zich over verwonderde. Ja, . 3t 1552*
nu zag men velen, wat ook JUNIUS daar tegen
leerde en hunne onwetendheid beflxafte, hunne zieken,
tot zijne groote droefheid, tot hem brengen,
om genezen te worden.
Men moet zich, inderdaad, over de onnoozele
eenvoudigheid van die tijden verwonderen. Een
Franciskaner, die te Vervier: predikte, had op zich
genomen, om openlijk een gefprek met den Leeraar
te houden, en dien te befchamen ; maar op weg
geflagen, verontfchuldigde hij zich, met te zeggen,
dat hij iets vergeten had , en keerde weder naar
huis. Als men nu in het veld de komst van den
gemelden Franciskaner verwachtte, poogde zeker
oud man door de groote menigte, die hier verzameld
was, door te dringen, verzoekende, den Leeraar
te mogen zien. JUNIUS , dit verfiaande , vermaande,
dat men den man door zou laten, om nader
te komen. Maar deze toen , met een nederig
gelaat, JUNIUS, van voren en achteren, van top tot
teen, naauwkeurigst befchouwende, borst ten laatfte
uit in deze woorden: Hei, nu zie ik, dat het niet
waar is, hetgeen men mij van u had verteld. En
als JUNIUS daar op vraagde, wat dit was? gaf hij
ten antwoord : dat gij gekloofde voeten hadt.
Zoo loogenachtig was de onbefchaamdheid der Monniken,
dat zij zulke dingen den onnoozelen befionden
wijs te maken. Doch als zij nu onverrigter zaken
van die plaats fcheidden, zag men een voor-
R a beeld