Untitled

136 K E R K E L I J K E
na C. G. tende, zijnen Neef zag, keerde hij zich tot hem
Jaari5i7.
met deze woorden: „ Mijn Zoon, nu is die laattot
1552.
„ He uur, daar ik met al mijn hart naar gewenscht
„ en verlangd heb, gekomen. Dit is de uur , in
„ welke die groote God," (dit zeggende, hief hij
zijne oogen op, en ftrekte zijne regterhand naar den
Hemel, want hij ging, krank en onmagtig zijnde,
ongebonden,) „ mij gelegenheid heeft ge-
„ geven, om niet alleen al hetgeen ik tot nog toe
„ tegen Gods vijanden, uit zijn heilig woord, in
„ het openbaar en bijzonder heb beleden, met mijn
„ bloed te verzegelen en met eenen bitteren dood
„ te bevestigen, maar, om ook openlijk te betui-
„ gen, dat geen van al die dingen, die zij in het
,, Hof van Holland tegen mij verfierd hebben ,
,, waarachtig zij. Uit Holland van de ééns, plaats
„ naar de andere gefleept, ben ik ten laatfle hier
„ gekomen, bereid zijnde, mij zeiven in het geheel
,, aan CHRISTUS, mijnen Zaligmaker, tot eene zui-
„ vere offerande op te dragen. Naar God verlangt
„ mijne ziel , die de tegenpartijders roekeloozelijk
„ zeiden, des Duivels eigendom te zijn. Dat zij
„ verre, dat zij verre! Dat oordeelen zij verkcer-
„ delijk, en maken het den volke wijs ; eensdeels
„ wegens de leeringen, die nogtans met Gods
„ woord overeenkwamen, en zij niet magrig waren
„ te wederleggen; anderdeels ten aanzien van mijn
„ ligchaam, dat, hoewel uitgeteerd, nogtans zoo
„ onwaardiglijk is gehandeld, dat er een ieder de
„ walg van heeft. Want, aanfchouw deze vui-
„ ligheden, hebben er uwe oogen een' afkeer van,
„ de