Untitled

42 K E R K E L I J K E
Bi C. G • »
Jaari5i7
tot 1552
van
g> juist niet aannemelijk. Gelukkig, dat ik
• „ Hem diende, die de beloofde belooning zijnen
„ dienstknechten nooit kan onttrekken!"
Het (trekt CALVIN tot eer, en is een blijk, hoe
men over de onbillijkheid van zijne uitdrijving vrij
algemeen dacht, dat de (leden Bern en .Zurich Afgevaardigden
naar Geneve zonden, om het vonnis
tegen hem te doen intrekken, en vooral, dat die
van Straatsburg hem noodigden bij hen te komen,
en hem tot Hoogleeraar in de Godgeleerdheid aanftelden;
ook neigen wij natuurlijk, om die onbillijkheid
van het vonnis te eer te gelooven, daar
kort na dezen tijd fommige leden van den Raad,
die zijne verbanning vooral bewerkt hadden , als
deugnieten en misdadigers tegen den Staat, wiens
inkomflen zij onder zich hadden gehouden, ontdekt
en geftraft werden, CALVIN zelf ble.f ondertusfehen
Geneve achten en beminnen, zonder eenige wraakzucht
wegens de ontvangene beleediging te openbaren
, of ondankbaar te zijn voor de voorheen genotene
liefde der ingezetenen. Hij fchreef veelmalen
Brieven derwaarts om hen tot eendragt en vrede te
vermanen; hij behartigde hunne znak tegen de listen
van den Kardinaal SADOLET , gelijk wij boven gezien
hebben; en het gevolg van het een en ander
was, dat men, terftond na de ftraf der misdadige
regeerders der ftad, in het jaar 1540, pogingen deed
om hem weder te bekomen, en hem zijn vorig
ambt weder aanbood. „Niet haat en wraakzucht,"
antwoordde hij hier op: „ nopen mij, om uwe
„ verzoeken af te (laan. God is mijn getuige I
„ Mo-