Untitled

G E S C H I E D E N I S . 41
,, niet ook op mij toeëigenen ? " In het voor­
gaande hebben wij reeds verhaald, hoe FAREL in­
zonderheid hem door zijn dringende aanfpraak over­
reedde, om zich te Geneve aan den dienst der Kerk
aldaar te verbinden. Dit gelukte echter niet dan
onder de fterkfte betuigingen van den nederig van
zich zeiven gevoelenden CALVIN : „ lk wil niet
„ gaarn," zeide hij, „ mij aan eene Kerkgemeente
„ alleen toewijden, maar overal, waar ik heen kom,
van nut zijn. Wanneer ik mij aan ééne Kerk
„ alleen toewijde , dan ben ik aan haar al mijnen
„ tijd en alle mijne vermogens verfchuldigd, en mij
„ blijft niets overig voor het onderwijs van mij zel-
„ ven. Maar ik ben nog lange de man niet, die
„ enkel geven kan , en niets behoeft te ontvan-
,, gen." Dit is toch geenszins de taal der verwaand­
heid!
Wij hebben ook in het voorgaande verhaald, hoe
CALVIN met zijne beide vrienden en ambrgenooten
FAREL en VIRET in het jaar 1538 uit Geneve ge­
bannen is geworden. Men gaf voor, dat de reden
hier van ware, dat zij zich tegen den Raad verzet
en te frreng geftaan hadden op het gezag, hetwelk
zij zich in de regering der Kerk aanmatigden. Hoe
dit zij, de partijdigheid en bitterheid der Raadslie­
den was geenszins te verfchoonen, die aan deze
verdienftelijke mannen flechts twee dagen verleenden,
binnen welke zij de ftad verlaten moesten, CALVIN
hoorde het tegen hem uitgefprokene vonnis met be­
daardheid aan: „ Had ik flechts menfchen gediend,"
fprak hij, dan ware de loon, welken ik ont,.
C 5 M vang,
na C. G.
Jaar 1517.
tot 1552.