Untitled

n& C. G. „ het ciiepfte van onze gemoederen, met gulden Iet-
tot 1552.
116 K E R K E L I J K E
,, teren." Op het fchavot gekomen , verzocht hij
zijne Geloofsbelijdenisfe te mogen doen, ten aanhooren
van het volk. Maar het was: ,, Zie daar uw'
Biechtvader, hebt gij wat te belijden , belijd het
hem." Met dat woord trok men hem naar den Haak.
Daar begon hij ftraks den XVIden Pfalm te zingen,
en een Minderbroeder te roepen: „Hoort de fnoo-
„ de dwalingen, die zij zingen , om het volk te
„ bedriegen." Z^gt gij," voer hem BOUDEWYN
daar op in : „ dat de Pfalmen van den Profeet
„ DAVID dwalingen zijn? Maar het is uwe oude
„ gewoonte, den Heiligen Geest dus te lasteren!"
Tot zijn' vader riep hij, zich naar hem omkeerende:
„ Zijt goeds moeds, mijn vader, het zal haast
,, gedaan zijn." In het vastmaken, zeide de oude
man tot den beul, want die floeg hem met een' hamer
op de voeten, om die nader aan den paal te
brengen: ,, Mijn vriend, gij kwelt mij; waarom
,, handelt gij mij zoo hard?" Een Monnik, dit
hoorende, viel daar op uit: „ O die booswich-
,, ten! zij willen den naam van Martelaren dragen,
„ en, wanneer men ze wat oneffen aanraakt, dan
„ krijten zij , als of men ze vermoordde." —
Meent gij," dus liet zich de zoon toen hooren:
,, dat wij de pijn of den dood vreezen? gansch
„ niet: Hadden wij dien gevreesd, wij zouden on-
„ ze ligchamen tot dezen fmadelijken dood nooit
„ hebben overgegeven." Tot verfcheidene malen herhaalde
hij deze woorden: ,, O God, eeuwige Va-
„ der, laat toch de offerande onzer ligchamen u
„ aan-