Untitled

38 K E R K E L I J K E
BS C. G behandelde hij zijnen zoon, dien hij anders zeer be­
Jaari5l? minde, vrij ftraf. „ Ik heb," fchrijft CALVIN zel«
tot 1552
ve, „ eenen vader gehad, die wat ftraf over mij
„ was, maar ik verblijde er mij over; en wanneer
„ ik er mij over verblijde, dan verblijde ik mij te-
„ vens over de weinige deugden, welke ik mogelijk
„ bezitte." Miffchien had wel deze ftiafheid des
vaders invloed op CALVINS volgende denkwijze, en
op die geftrengheid , welke daar in doordraaide. Hij
beminde echter zijnen vader zoo flerk, als een zoon
den vader beminnen kon. Wij hebben reeds verhaald
, dat de vader hem de beoefening der Regtsgeleerdheid
had aangeraden, uit zorge, dat de gevoelens
van zijnen zoon in den Godsdienst voor
denzelven gevaarlijk mogien worden. Juist ontving
CALVIN de geheel onverwachte tijding van zijn vaders
overlijden, als hij zich op nieuw in den omtrek
van Botirges weder aan het prediken begaf.
„ Ach!" zeide hij, ,, als ik mijnen vader maar
„ niet dood heb gepredikt!" Hij betreurde deszelfs
dood met hartelijke droefheid. Tot in zijn'
laatlten levenstijd maakte hij het zich tot eene wet,
om nog fomtijis de brieven van zijnen vader te
doorlezen , en zich zijner daarbij dankbaar te herinneren.
Oogenblikkelijk fpoedde hij zich naar zijne
vaderftad Noyon. „ Ach!" zeide hij tot eenen
vriend, ,, den vader had ik nog gaarn verloren;
„ maar dit fmart mij, dat voor mij in hem de bes-
te vriend en raadgever verloren is! "
Zijne moeder was aan den Godsdienst op eene
Wijze gehecht, die men bijna angstvalligheid, of met
een