Untitled

38o K E R K E L I J K E
na C. G. CRANMER deed, en dit in openbaren druk beweerd-
Jaari5i7. de. Vervolgens werden de Hoogefcholen van Ox~
tot 1552.
ford en Cambridge geraadpleegd, welke in het eerst
vrij wat zwarigheid maakten, omdat zij de gevoe­
lens van CRANMER omtrent den Godsdienst verdacht
hielden, en niet minder voor ANNA BOELEIN , het
voorwerp van 's Konings liefde, vreesden , die aan
het Hof van MARGARETHA, Zuster van den Koning
van Frankryk, de beginfelen der gezuiverde leere
had ingezogen. Na vele bedenkingen verklaarden
zij zich voor het gevoelen van CRANMER. Ook
waren de gevoelens van de Hoogefcholen op het
vaste land hier mede overeenkomftig, zelfs in Italië,
alwaar niet alleen verfcheidene bijzondere Monniken
van verfchillende Ordens, en andere Leeraars der
Godgeleerdheid en van het Kerkelijk Regt, fommi-
gen zelfs in gedrukte verhandelingen, maar ook de
Akademien van Bologna en Padua verklaarden , dat
de Levitifche wetten omtrent verbodene huwelijken,
ook de Christenen verbinden moeten , en dat dus
de Paus geene vrijheid tot zoodanige huwelijken ver­
kenen, of maken kan, dat zij niet vanregtswege nietig
zouden wezen. De meeste Akademien in Frankryk
volgden dit voorbeeld, zelfs de Sorbonne , die hare
uitfpraak nog met eenen plegtigen eed bekrachtigde.
Uit Duitschland, Spanje en de Nederlanden, waar
het gezag des Keizers zoo groot was , kon men
niet veel verwachten; alleen werd CRANMER naar
duitschland gezonden, ora de gevoelens der Pro-
teftantfche Godgeleerden in te winnen, hij handelde
h^er met dezelyen, bijzonder met ANDREAS OSIAN-
P.ER 1